جلسه شصت و ششم تفسیر قرآن کریم (1403/08/17)

rate

جلسه شصت و ششم تفسیر قرآن کریم (1403/08/17)

۱۴۰۳/۱۱/۰۶0 دیدگاه233 مشاهده

به نام خداوند بخشنده مهربان
جلسه 66 ، 17 آبان 1403
تفسیر سوره التین ( انجیر )
میلاد با سعادت حضرت زینب کبری (سلام الله علیها) مبارک باد
قسم به انجیر و قسم به زیتون
خداوند به چیزهایی قسم خورده که از آیات اوست، ضمن اینکه موضوع مهمی را می رساند، اهمیت آن نعمت را هم به ما یادآوری می کند.
میوه اول: انجیر
غذاشناسان می گویند که این میوه بسیار مغذی و مقوی است؛ هم خشک آن و هم تازه آن و برای همه انسان ها از کودک تا پیر بعنوان قند طبیعی مفید است.
امام رضا علیه السلام فرمودند: «انجیر بوی دهان را از بین می برد و لثه ها و استخوان ها را محکم می کند و موها را تقویت می کند و با وجود انجیر نیاز به دارو نداریم.»
میوه دوم: زیتون
میوه ایست مقوی و مغذی و خواص دارویی بسیار دارد و منابع سرشار از تغذیه دارد و در روشنایی چراغ ها نیز استفاده می شود و در قرآن به عنوان شجره مبارکه (درخت پربرکت) نام برده شده است.
بعضی از مفسرین منظور از قسم به انجیر و زیتون را به سرزمین های رویش این دو میوه یعنی فلسطین و شامات و پیامبرانی که در این سرزمین ها بوده اند اشاره کرده اند.
کلمه طور (به معنی کوه): طور سینین (کوهی که موسی ابن عمران علیه السلام در آنجا با خدا مناجات می کرده است؛ مثل غار حرا.)
طور سینا منطقه ای است بین فلسطین و مصر که محل عبادت پیامبران بسیاری بوده است؛ از جمله موسی علیه السلام و دیگر انبیاء الهی.
خداوند در سوره تین چهار تا قسم خورده تا بگوید که ما انسان ها را به بهترین ترکیب و بهترین نظام آفریدیم.
ای انسان ها! خداوند گیاهان و موجودات و ... را قشنگ و زیبا آفرید، ولی برای انسان یک جسمی قرارداد که در آن نظاماتی هست. چشم و گوش و استخوان بندی و قلب دارد و به او قدرت سخن گفتن را داده است.
یعنی بهترین ترکیب و غیر از این جسم به ما روح هم داده است.
در روح عاطفه، عشق و اندیشه و ... می باشد.
برای جسم غذا و برای روح هم غذا داده است .
غذای جسم همین دو میوه انجیر و زیتون را می توان نام برد و غذای روح نیز کلام انبیاء و ادیان الهی را قرار داده است.
اما ای آدمیزاده! از داده های خدا استفاده نمی کنی که به خدا پشت کرده ای و دست در دست شیطان گذاشته ای و خداوند می گوید: «به پایین ترین سطح (اسفل سافلین) می رسانم.»
ای انسان! انجیر و زیتون را می خوری، اما فحاشی می کنی؛ ظلم و ناسپاسی می کنی.
پیامبر (ص) نشسته بود و گریه می کرد؛ جبرئیل به ایشان وارد شد و علت را جویا شد. پیامبر (ص) فرمودند: «خداوند آن قدر به من نعمت داده است که نمی توانم از خدا تشکر کنم.»
جبرائیل به آسمان نزد خداوند رفت و بعد از برگشت، پیام خدا را برای پیامبر (ص) آورد که ما هم همین را می خواهیم که شما شکر گزار ما باشید.»
امام حسین علیه السلام در دعای عرفه نعمت های خدا را می شمارد و می فرماید: «اگر همه موجودات را جمع کنیم، نمی توانیم شکر یکی از نعمات الهی را بجا آوریم.»
امام زین العابدین علیه السلام نیمه شبی به جهت خواندن نماز شب از جای برخواست تا وضو بگیرد. به خدا عرض کرد که همین آبی که با آن وضو می گیریم و همین دست از برای توست.
مگر کسانی که ایمان آورده و عمل صالح انجام می دهند، که برای مؤمنان صالح پاداش ماندگار است.
غَیرُ ممنونٍ (یعنی قطع نمی شود) و دائمی است.
یعنی پاداش های خداوند برای مؤمنین صالح تمام نمی شود و آنها اهل بهشت هستند.
مؤمن چه کسی است ؟
یعنی کسی که قیامت و انبیاء و کتاب آسمانی و دین را قبول دارد.
صالح چه کسی است؟ صالح یعنی کاردرست؛ کسی که کار را درست انجام می دهد.
ای انسان! حالا که خداوند برای تو این همه نعمت فرستاده است، چرا باز به روز جزا ایمان نداری. در روز جزا انسانهای خوب پاداش می گیرند و آدم های فاسد نیز به سزای اعمال خود می رسند.
یوم الدین روز جزاست
اگر کسی روز جزا را قبول داشته باشد، همه اش به دنبال ذخیره کردن کارهای خوب و نیک است.
روزی دختری به حضرت زهرا سلام علیها مراجعه کرد و راجع به چگونگی اعمال مادرش از حضرت سوال کرد.
حضرت در پاسخ 10 بار جواب سؤال دختر را تکرار کرد، ولی دختر متوجه نمی شد، تا اینکه در آخرین دفعه متوجه جواب شد.
برای سؤال دوم از حضرت پرسید: «چرا وقتی من جواب سوال اول را متوجه نشدم و شما 10 بار جواب را برای من بازگو کردید، از من ناراحت نشدید؟»
حضرت در جواب فرمودند: «به خاطر سخنی که از پدرم رسول الله (ص) شنیدم که فرمود: «فاطمه جان! هر سوالی را که جواب دهی، پاداش فراوانی دارد و کسی که بداند کارش مزد و پاداش دارد از آن کار خسته نمی شود.»
بعد از این همه نعمت و لطف خدا، چرا می گویید که دین و روز جزا دروغ است.
«یوم الدین» روزی است که به انسانها مزد نیکی و کیفر بدی هایشان را می دهند.
داوری عادل لازم است که به اندازه کار اشخاص به آنها پاداش و کیفر بدهد.
آن کس خداوند است که روزی را قرار داده که درآن انسانها به جزای اعمالشان برسند و آن روز یوم الدین است.