۴۱۴۳

إيذاءُ الوالِدَينِ

الكتاب :

وَ قَضَى رَبُّكَ أَلاَّ تَعْبُدُوا إِلاَّ إِيَّاهُ وَ بِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانا إِمَّا يَبْلُغَنَّ عِنْدَكَ الْكِبَرَ أَحَدُهُمَا أَوْ كِلاَهُمَا فَلاَ تَقُلْ لَهُمَا أُفٍّ وَ لاَ تَنْهَرْهُمَا وَ قُلْ لَهُمَا قَوْلاً كَرِيما».^۱

الحديث :

۲۲۶۷۴.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله :مِن الكَبائرِ شَتمُ الرّجُلِ والِدَيهِ. يسبُّ الرّجُلُ أبا الرّجُلِ فيسبُّ أباهُ. و يسبُّ اُمَّهُ فيسبُّ اُمَّهُ.^۲

۲۲۶۷۵.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :إنّ أبي نَظَرَ إلى رجُلٍ و مَعَهُ ابنُهُ يَمشي و الابنُ مُتَّكِئٌ على ذِراعِ الأبِ. قالَ : فما كَلَّمَهُ أبي عليه السلام مَقتا لَهُ حتّى فارَقَ الدُّنيا.^۳

۲۲۶۷۶.عنه عليه السلام ( ـ في قولِهِ تعالى: {Q} «فَلا تَقُلْ لَهُما اُفٍّ» ) : هُو أدنَى الأذى حَرَّمَ اللّه ُ فما فَوقَهُ.^۴

۴۱۴۳

آزردن پدر و مادر

قرآن:

«و پروردگارت مقرّر كرد كه جز او را مپرستيد و به پدر و مادر احسان كنيد. اگر يكى از آن دو يا هر دو، در كنار تو به سالمندى رسيدند، به آنها [حتى ]افّ مگو و به آنان پرخاش مكن و با ايشان به شايستگى سخن گوى».

حديث :

۲۲۶۷۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :از گناهان كبيره است كه انسان پدر و مادر خود را دشنام دهد، [به اين صورت كه ]انسان پدر كسى را دشنام دهد و او هم متقابلاً پدر وى را دشنام دهد، يا مادر كسى را دشنام دهد و در نتيجه آن شخص هم مادر وى را دشنام گويد.

۲۲۶۷۵.امام باقر عليه السلام :پدرم مردى را ديد كه با پسرش راه مى رفت و پسر به دست پدرش تكيه داده بود. پدرم عليه السلام از آن پسر چندان ناراحت شد، كه تا زنده بود با او سخن نگفت.

۲۲۶۷۶.امام باقر عليه السلام ( ـ در تفسير آيه «و به آن دو اُفّ مگو» ـ ) فرمود : اين كمترين آزردن است كه خداوند آن را و هرچه را بالاتر از آن است حرام كرد.

1.. الإسراء : ۲۳.

2.كنز العمّال : ۴۵۴۵۵.

3.. الكافي : ۲/۳۴۹/۸.

4.بحار الأنوار : ۷۴/۷۸/۷۶.