۴۱۱۶

ما يَجوزُ فيهِ التَّقِيَّةُ

۲۲۴۸۱.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :و اللّه ِ. لَو نادَيتُ في عَسكري هذا بِالحَقِّ الذي أنزَلَ اللّه ُ على نَبيِّهِ و أظهَرتُهُ و دَعَوتُ إلَيهِ و شَرَحتُهُ و فَسَّرتُهُ على ما سَمِعتُ مِن نَبيِّ اللّه ِ صلى الله عليه و آله ما بَقِيَ فيهِ إلاّ أقَلُّهُ و أذَلُّهُ و أرذَلُهُ. و لاستَوحَشوا مِنهُ. و لَتفَرَّقوا عنّي. و لو لا ما عَهِدَهُ رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله إلَيَّ و سَمِعتُهُ مِنهُ و تَقَدَّمَ إلَيَّ فيهِ لَفَعَلتُ و لكنّ رسولَ اللّه ِ صلى الله عليه و آله قَد قالَ : كُلُّ ما اضطُرَّ إلَيهِ العَبدُ فَقَد أحَلَّهُ اللّه ُ لَهُ و أباحَهُ إيّاهُ.^۱

۴۱۱۶

مواردى كه تقيّه در آنها جايز است

۲۲۴۸۱.امام على عليه السلام :به خدا سوگند اگر آن حقيقتى را كه خداوند بر پيامبرش نازل فرمود، در ميان اين لشكرم فرياد مى زدم، و آن را بر اساس آنچه از پيامبر خدا صلى الله عليه و آله شنيده ام هويدا مى ساختم و به آن دعوت مى كردم و شرح و تفسيرش مى نمودم، در اين سپاه جز كمترين و ضعيف ترين و پست ترين آن كسى باقى نمى ماند و همه از آن مى رميدند و از گرد من پراكنده مى شدند. اگر نبود سفارش رسول خدا صلى الله عليه و آله به من و آنچه از او شنيدم و درباره آن به من فرمان داد، هر آينه اين كار را مى كردم. ليكن رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: هر چيزى را كه آدمى بدان ناچار شود خداوند آن را براى او حلال و مباح ساخته است.

1.بحار الأنوار : ۷۵/۴۱۳/۶۴.