(انظر) بحار الأنوار : ۷۸ / ۱۲۸ باب ۲۱.

۴۰۶۶

مَواعِظُ الإمامِ الباقِرِ عليه السلام

۲۲۰۹۸.الإمامُ الباقرُ عليه السلام ( ـ لِجَماعَةٍ من الشِّيعَةِ حَضَرُوهُ ذاتَ يَومٍ ف ) : إنّ كَلامِي لَو وَقَعَ طَرَفٌ مِنهُ في قَلبِ أحَدِكُم لَصارَ مَيِّتا ! ألاَ يا أشباحا بلا أرواحٍ. و ذُبابا بلا مِصباحٍ. كأنَّكُم خُشُبٌ مُسَنَّدَةٌ. و أصنامٌ مَريدَةٌ... يا ذَوي الهَيئَةِ المُعجِبَةِ. و الهِيمِ المُعطَنَةِ ! مالِي أرى أجسامَكُم عامِرَةً و قلوبَكُم دامِرَةً ؟!^۱

۲۲۰۹۹.عنه عليه السلام :أيُّها النّاسُ. إنَّكُم في هذهِ الدّارِ أغراضٌ تَنتَضِلُ فِيكُمُ المَنايا. لَن يَستَقبِلَ أحَدٌ مِنكُم يَوما جَديدا مِن عُمرِهِ إلاّ بانقِضاءِ آخَرَ مِن أجَلِهِ.^۲

(انظر) الوصيّة: باب ۴۰۲۰. بحار الأنوار : ۷۸ / ۱۶۲ باب ۲۲.

۴۰۶۶

اندرزهاى امام باقر عليه السلام

۲۲۰۹۸.امام باقر عليه السلام ( ـ در روزى كه جمعى از شيعيان در حضور ايشان بودند و ) فرمود : براستى كه اگر ذرّه اى از اين سخنان من در دل يكى از شما اثر مى كرد، بى گمان مى مُرد! هان، اى تنواره هاى بى جان و مگس هاى بى چراغ! به الوارهايى وا داشته بر ديوار و مجسمه هايى افراشته مى مانيد... اى كه هيكل هاى خوشايند داريد و به اشترانى مى مانيد كه در استراحتگاه خود خسبيده اند! چه شده است كه پيكرهاى شما را آباد مى بينم و دل هايتان را ويران؟!

۲۲۰۹۹.امام باقر عليه السلام :اى مردم! شما در اين سراى دنيا آماج تيرهاى مرگ هستيد و هيچ يك از شما هرگز روز تازه اى از عمر خود را در پيش نگيرد، مگر با سپرى شدن يك روز ديگر از عمرش.

1.تحف العقول : ۲۹۱.

2.بحار الأنوار : ۷۸/۱۷۹/۵۹.