(انظر) بحار الأنوار : ۷۸ / ۱۰۱ باب ۱۹.

۴۰۶۴

مَواعِظُ الإمامِ الحُسَينِ عليه السلام

۲۲۰۹۰.الإمامُ الحسينُ عليه السلام ( ـ في مَسيرِهِ إلى كَربلاءَ ـ ) : إنّ هذهِ الدُّنيا قَد تَغَيَّرَت و تَنَكَّرَت. و أدبَرَ مَعروفُها. فلَم يَبقَ مِنها إلاّ صُبابَةٌ كَصُبابَةِ الإناءِ. و خَسيسُ عَيشٍ كالمَرعى الوَبيلِ.^۱ أ لاَ تَرَونَ أنَّ الحَقَّ لا يُعمَلُ بهِ. و أنَّ الباطِلَ لا يُتَناهى عَنهُ. لِيَرغَبِ المُؤمنُ في لِقاءِ اللّه ِ مُحِقّا. فإنّي لا أرَى المَوتَ إلاّ سَعادَةً. و لا الحَياةَ مَعَ الظّالِمينَ إلاّ بَرَما.^۲

۲۲۰۹۱.عنه عليه السلام :اُوصِيكُم بتَقوَى اللّه ِ. واُحَذِّرُكُم أيّامَهُ. و أرفَعُ لَكُم أعلامَهُ. فكأنَّ المَخُوفَ قَد أفِدَ بِمَهولِ وُرودِهِ. و نَكيرِ حُلولِهِ. و بَشعِ مَذاقِهِ.^۳

۲۲۰۹۲.عنه عليه السلام ( ـ لِرجُلٍ قالَ لَهُ : أنا رجُلٌ عاصٍ و لا أصبِرُ ) : اِفعَلْ خَمسَةَ أشياءَ و أذنِبْ ما شِئتَ. فأوَّلُ ذلكَ : لا تَأكُلْ رِزقَ اللّه ِ و أذنِبْ ما شِئتَ. و الثّانِي : اُخرُجْ مِن وَلايَةِ اللّه ِ و أذنِبْ ما شِئتَ. و الثّالِثُ : اُطلُبْ مَوضِعا لا يَراكَ اللّه ُ و أذْنِبْ ما شِئتَ. و الرّابِعُ : إذا جاءَ مَلَكُ المَوتِ لِيَقبِضَ رُوحَكَ فادْفَعْهُ عَن نَفسِكَ و أذنِبْ ما شِئتَ. و الخامِسُ : إذا أدخَلَكَ مالِكٌ في النّارٍ فلا تَدخُلْ في النّارِ و أذنِبْ ما شِئتَ !^۴

۴۰۶۴

اندرزهاى امام حسين عليه السلام

۲۲۰۹۰.امام حسين عليه السلام ( ـ در مسير خود به كربلا ـ ) فرمود : براستى كه اين دنيا ديگرگونه شده و چهره عوض كرده و خوبى هايش پشت كرده و رفته است و از آن جز ته مانده اى همچون ته مانده آبى در ظرفى و اندك عيشى همانند چراگاهى آفت زده باقى نمانده است. آيا نمى بينيد كه به حق عمل نمى شود و از باطل نهى نمى شود؟ براستى كه مؤمن بايد به [مرگ و ]ديدار خدا روى آورد. پس من مرگ را جز سعادت، و زندگى با ستمگران را جز رنج و ملال نمى بينم.

۲۲۰۹۱.امام حسين عليه السلام :شما را به تقواى خدا سفارش مى كنم و از روزهاى او بر حذرتان مى دارم و پرچم ها و نشانه هايش را برايتان برمى افرازم. گويا آنچه ترسناك است با ورودى هولناك و مَقدَمى ناآشنا و مزه اى تلخ در رسيده است.

۲۲۰۹۲.امام حسين عليه السلام ( ـ به مردى كه عرض كرد: من مردى نا فرمانم و در براب ) فرمود : پنج كار بكن و آنگاه هر چه خواستى گناه كن. اوّل اينكه روزى خدا را نخور و هر چه خواهى گناه كن. دوم اينكه از قلمرو خدا بيرون شو و هرچه خواهى گناه كن. سوم اينكه به جايى برو كه خدا تو را نبيند و هرچه خواهى گناه كن. چهارم اينكه هرگاه ملك الموت براى گرفتن جان تو آمد، او را از خودت دور گردان و هرچه خواهى گناه كن. و پنجم اينكه هرگاه مالك (مأمورِ دوزخ) تو را به آتش برد، داخل آن نشو، و [آنگاه ]هرچه خواهى گناه كن!

1.الصُّبابة ـ بالضمّ ـ : بقيّة الماء و اللبن. و الوبيل : المرعى الوخيم (القاموس المحيط : ۱/۹۱ و ج ۴/۶۳).

2.تحف العقول : ۲۴۵.

3.بحار الأنوار : ۷۸/۱۲۰/۳.

4.بحار الأنوار : ۷۸/۱۲۶/۷.