۴۰۴۶
الدِّفاعُ عَنِ الوَطَنِ
الكتاب :
وَ إِذْ أَخَذْنَا مِيثَاقَكُمْ لاَ تَسْفِكُونَ دِمَاءَكُمْ وَ لاَ تُخْرِجُونَ أَنْفُسَكُمْ مِنْ دِيَارِكُمْ ثُمَّ أَقْرَرْتُمْ وَ أَنْتُمْ تَشْهَدُونَ».۱
لاَ يَنْهَاكُمُ اللّه ُ عَنِ الَّذِينَ لَمْ يُقَاتِلُوكُمْ فِي الدِّينِ وَ لَمْ يُخْرِجُوكُمْ مِنْ دِيَارِكُمْ أَنْ تَبَرُّوهُمْ وَ تُقْسِطُوا إِلَيْهِمْ إِنَّ اللّه َ يُحِبُّ الْمُقْسِطِينَ * إِنَّمَا يَنْهَاكُمُ اللّه ُ عَنِ الَّذِينَ قَاتَلُوكُمْ فِي الدِّينِ وَ أَخْرَجُوكُمْ مِنْ دِيَارِكُمْ وَ ظَاهَرُوا عَلَى إِخْرَاجِكُمْ أَنْ تَوَلَّوْهُمْ وَ مَنْ يَتَوَلَّهُمْ فَأُولئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ».۲
(انظر) آل عمران : ۱۹۵.
الحديث :
۲۱۹۱۴.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله :إنّ اللّه َ عَزَّ و جلَّ يُبغِضُ رجُلاً يُدخَلُ علَيهِ في بَيتِهِ و لا يُقاتِلُ.۳
۲۱۹۱۵.الإمامُ عليٌّ عليه السلام ( ـ و هُو يَستَنهِضُ النّاسَ حِينَ وَرَدَ خَبَرُ غَ ) : ألاَ و إنّي قَد دَعَوتُكُم إلى قِتالِ (حَربِ) هؤلاءِ القَومِ لَيلاً و نَهارا،و سِرّا و إعلانا،و قُلتُ لَكُم : اغزُوهُم قَبلَ أنْ يَغزوكُم. فوَ اللّه ِ ما غُزِيَ قَومٌ قَطُّ في عُقرِ دارِهِم إلاّ ذَلُّوا. فتَواكَلتُم و تَخاذَلتُم حتّى شُنَّت علَيكُمُ الغاراتُ، و مُلِكَت علَيكُمُ الأوطانُ.۴
۴۰۴۶
دفاع از ميهن
قرآن:
«و آن هنگام كه از شما پيمان گرفتيم كه خون هم مريزيد و يكديگر را از ديارتان بيرون نكنيد، سپس شما به پيمان گردن نهاديد و خود بر آن گواه هستيد».
«خدا شما را از نيكى كردن و عدالت ورزيدن با آنان كه با شما در دين نجنگيده اند و از سرزمينتان بيرونتان نرانده اند، باز نمى دارد. خدا كسانى را كه به عدالت رفتار مى كنند دوست دارد. در حقيقت خدا از دوستى ورزيدن با كسانى كه با شما در دين جنگيده اند و از سرزمين خود بيرونتان رانده اند يا در بيرون راندنتان همدستى كرده اند شما را باز مى دارد و هر كه با آنها دوستى ورزد از ستمكاران خواهد بود».
حديث :
۲۱۹۱۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند عزّ و جلّ نفرت دارد از مردى كه در خانه اش بر او حمله كنند و او نجنگد.
۲۱۹۱۵.امام على عليه السلام ( ـ هنگامى كه خبر حمله سپاه معاويه به شهر انبار را ) فرمود: بدانيد كه من شب و روز و در نهان و آشكار شما را به جنگ با اين جماعت فرا خواندم و به شما گفتم: پيش از آنكه با شما بجنگند با آنان بجنگيد ؛ زيرا به خدا قسم كه هيچ قومى هرگز در عمق خاكشان مورد حمله قرار نگرفتند مگر اينكه خوار و مغلوب شدند. اما شما كار جنگ را به يكديگر حواله داديد و دست از يارى هم شستيد، تا جايى كه مورد حملات پياپى واقع شديد و وطن هاى شما از تصرّفتان خارج شد.
1.البقرة : ۸۴.
2.الممتحنة : ۸. ۹.
3.عيون أخبار الرِّضا : ۲/۲۸/۲۴.
4.نهج البلاغة : الخطبة ۲۷.