(انظر) وسائل الشيعة : ۱۳ / ۳۵۳ باب ۳.

۴۰۲۷

النَّهيُ عَنِ الإضرارِ وَ الحَيفِ فِي الوَصِيَّةِ

۲۱۷۹۱.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله :الإضرارُ في الوَصيَّةِ مِن الكَبائرِ.^۱

۲۱۷۹۲.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :ما اُبِالي أضرَرتُ بوُلْدي. أو سَرَقتُهُم ذلكَ المالَ.^۲

۲۱۷۹۳.عنه عليه السلام :مَن أوصى و لَم يَحِفْ و لَم يُضارَّ كانَ كَمَن تَصَدَّقَ بهِ في حَياتِهِ.^۳

۲۱۷۹۴.عنه عليه السلام :الحَيفُ في الوَصيَّةِ مِن الكَبائرِ.^۴

۲۱۷۹۵.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :قَضى أميرُ المؤمنينَ عليه السلام في رجُلٍ تُوُفِّيَ و أوصى بمالِهِ كُلِّهِ أو أكثَرِهِ. فقالَ لَهُ : الوَصيَّةُ تُرَدُّ إلَى المَعروفِ غَيرِ المُنكَرِ. فمَن ظَلَمَ نَفسَهُ و أتى في وَصيَّتِهِ المُنكَرَ و الحَيفَ فإنّها تُرَدُّ إلَى المَعروفِ. و يُترَكُ لأهلِ المِيراثِ مِيراثُهُم.^۵

۴۰۲۷

نهى از ضرر زدن و ظلم و حق كشى در وصيّت

۲۱۷۹۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :ضرر زدن [به وارث ]در وصيّت، از گناهان كبيره است.

۲۱۷۹۲.امام على عليه السلام :از نظر من تفاوتى ندارد كه [در وصيّت، ]فرزندانم را متضرّر كنم، يا آن مال را از آنان بدزدم.

۲۱۷۹۳.امام على عليه السلام :هر كس وصيّت كند و [در وصيّت خود] ستم نكند و [به وارث ]زيان وارد نياورد، مانند كسى است كه آن [مال مورد وصيّت ]را در زمان حيات خود صدقه داده باشد.

۲۱۷۹۴.امام على عليه السلام :ستم و حق كشى در وصيّت، از گناهان كبيره است.

۲۱۷۹۵.امام باقر عليه السلام :امير المؤمنين عليه السلام درباره مردى كه مرده و نسبت به همه مال خود يا بيشتر آن وصيّت كرده بود اين گونه قضاوت فرمود كه وصيّت، به مقدار معروف (يك سوم كه در شرع آمده است) برگردانده شود. پس هر كه به خود ستم كند و در وصيّتش مرتكب خلاف و ظلم گردد، آن وصيّت به معروف برگردانده مى شود و ميراث وارثان به آنان وا گذار مى گردد.

1.كنز العمّال : ۴۶۰۶۹.

2.وسائل الشيعة : ۱۳/۳۵۶/۱.

3.الكافي : ۷/۶۲/۱۸.

4.كتاب من لا يحضره الفقيه : ۴/۱۸۴/۵۴۲۰.

5.وسائل الشيعة : ۱۳/۳۵۸/۱.