۱۹۹۰۷.عنه عليه السلام :اللّهُمّ... اجعَلْ شَرائفَ صَلواتِكَ، و نَوامِيَ بَركاتِكَ. على محمّدٍ عَبدِكَ و رَسولِكَ. الخاتِمِ لِما سَبَقَ. و الفاتِحِ لِما انغَلقَ. و المُعلِنِ الحَقَّ بالحَقِّ... اللّهُمّ افسَحْ لَهُ مَفسَحا في ظِلِّكَ. و اجزِهِ مُضاعَفاتِ الخَيرِ مِن فَضلِكَ. اللّهُمّ و أعلِ على بِناءِ البانِينَ بِناءَهُ. و أكرِمْ لَدَيكَ مَنزِلَتَهُ. و أتمِمْ لَهُ نُورَهُ. و اجزِهِ مِنِ ابتِعاثِكَ لَهُ مَقبولَ الشَّهادَةِ. مَرْضِيَّ المَقالَةِ. ذا مَنطِقٍ عَدلٍ. و خُطبَةٍ فَصلٍ.^۱

۱۹۹۰۸.عنه عليه السلام :إنّما أنا عَبدٌ مِن عَبيدِ محمّدٍ صلى الله عليه و آله.^۲

(انظر) النبوّة الخاصّة : باب ۳۷۶۱.

۳۷۶۶

العالَمُ حينَ البِعثَةِ

۱۹۹۰۹.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :بَعَثَهُ و النّاسُ ضُلاّلٌ في حَيرَةٍ. و حاطِبونَ (خابِطونَ) في فِتنَةٍ. قدِ استَهوَتهُمُ الأهواءُ. و استَزَلَّتهُمُ الكِبرِياءُ.^۳

۱۹۹۰۷.امام على عليه السلام :بار خدايا!... برترين درودها و پربارترين بركت هايت را بر محمّد، بنده و فرستاده خويش قرار ده، همو كه ختم كننده نبوّت است و گشاينده درهاى بسته [سعادت و رحمت ]و آشكار كننده حقّ با حقّ... بار خدايا! در سايه [رحمت] خويش جايى فراخ براى او بگشاى و از فضل خويش او را خيرهاى مضاعف پاداش ده. بار خدايا! بنيان [شريعت] او را از بنيان پيشينيان بالاتر بر و منزلت او را نزد خويش گرامى دار و نور او را كامل گردان و پاداش پيامبريش را شهادتِ پذيرفته و گفتارِ پسنديده قرار ده كه گفتارش راست و درست و سخنش جدا كننده حق از باطل بود.

۱۹۹۰۸.امام على عليه السلام :جز اين نيست كه من غلامى از غلامان محمّد صلى الله عليه و آله هستم.

۳۷۶۶

جهان، هنگام بعثت پيامبر صلى الله عليه و آله

۱۹۹۰۹.امام على عليه السلام :[خداوند] او را در زمانى برانگيخت كه مردم در وادى حيرت سرگشته بودند و در فتنه و فساد دست و پا مى زدند و هوا و هوس ها (عقايد گونه گون) آنان را فريفته و نخوت و كبر آنها را به لغزش كشانده بود.

1.نهج البلاغة : الخطبة ۷۲.

2.التوحيد : ۱۷۴ / ۳.

3.نهج البلاغة: الخطبة ۹۵.