۲۰۴۸۸.عنه عليه السلام :أحمَدُهُ استِتماما لنِعمَتِهِ. و استِسلاما لِعزَّتِهِ. و استِعصاما مِن مَعصيَتِهِ.^۱

۲۰۴۸۹.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :النَّعيمُ في الدُّنيا الأمنُ و صِحَّةُ الجِسمِ. و تَمامُ النِّعمَةِ في الآخِرَةِ دُخولُ الجَنَّةِ. و ما تَمَّتِ النِّعمَةُ على عَبدٍ قَطُّ لَم يَدخُلِ الجَنَّةَ.^۲

۳۸۵۵

كُفرانُ النِّعَمِ

الكتاب :

وَ إِذَا مَسَّ الإنْسَانَ الضُّرُّ دَعَانَا لِجَنْبِهِ أَوْ قَاعِدا أَوْ قَائِما فَلَمَّا كَشَفْنَا عَنْهُ ضُرَّهُ مَرَّ كَأَنْ لَمْ يَدْعُنَا إِلَى ضُرٍّ مَسَّهُ كَذلِكَ زُيِّنَ لِلْمُسْرِفِينَ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ».^۳

(انظر) هود : ۹. ۱۰. يونس : ۲۱. ۲۳. إبراهيم : ۲۸. ۳۴، النحل : ۵۳ ـ ۵۵، ۷۱، ۸۳. ۱۱۲. الإسراء : ۶۷. ۶۹، الكهف : ۳۲. ۴۵. الحجّ : ۶۶. العنكبوت : ۶۵ ـ ۶۷، الروم : ۳۳. ۳۴. ۵۱. لقمان : ۳۱، ۳۲. سبأ : ۱۵. ۱۹، الزمر : ۳. ۸. فصّلت : ۴۹ ـ ۵۱. الشورى : ۴۸، الدهر : ۳. عبس : ۱۷، ۲۳. العاديات : ۶.

الحديث :

۲۰۴۹۰.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :اِضربْ بطَرفِكَ حيث شِئتَ مِن النّاسِ. فهَل تُبصِرُ (تَنظُرُ) إلاّ فَقيرا يُكابِدُ فَقرا. أو غَنيّا بَدَّلَ نِعمَةَ اللّه ِ كُفرا. أو بَخيلاً اتَّخَذَ البُخلَ بِحَقِّ اللّه ِ وَفْرا ؟!^۴

۲۰۴۸۸.امام على عليه السلام :خدا را سپاس و ستايش مى گويم؛ چون طالب تماميّت نعمت اويم و گردن نهاده عزّت اويم و پناه جوى از معصيت اويم.

۲۰۴۸۹.امام صادق عليه السلام :نعمت دنيا، امنيّت و تندرستى است و كمال نعمت آخرت، وارد شدن به بهشت است و بنده اى كه به بهشت نرود هرگز نعمت بر او تمام نشده است.

۳۸۵۵

كفران نعمت ها

قرآن:

«و چون انسان را آسيبى رسد ما را، به پهلو خوابيده يا نشسته يا ايستاده، مى خواند و هرگاه گرفتاريش را برطرف كنيم چنان مى رود كه گويى ما را براى گرفتارى اى كه به او رسيده نخوانده است. اين گونه كار اسرافكاران برايشان تزيين شده است».

حديث :

۲۰۴۹۰.امام على عليه السلام :در هر كجا كه خواهى به مردم نظرى بيفكن، آيا جز فقيرى مى بينى كه از فقر رنج مى برد، يا توانگرى كه بر اثر ناسپاسى، نعمت هاى خدا را از خود زائل مى كند، يا بخيلى كه براى افزودن بر مالش از پرداختن حق خدا بخل مى ورزد؟!

1.نهج البلاغة: الخطبة۲.

2.معاني الأخبار : ۴۰۸ / ۸۷.

3.يونس : ۱۲.

4.نهج البلاغة : الخطبة ۱۲۹.