۳۸۴۹

ما يوجِبُ بَقاءَ النِّعَمِ

الكتاب :

وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ القُرَى آمَنُوا وَ اتَّقَوا لَفَتَحْنَا عَلَيْهِمْ بَرَكَاتٍ مِنَ السَّمَاءِ وَ الْأرْضِ وَ لكِنْ كَذَّبُوا فَأَخَذْنَاهُمْ بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ».۱

وَ لَوْ أَنَّهُمْ أَقَامُوا التَّوْرَاةَ وَ الاْءِنْجِيلَ وَ مَا أُنْزِلَ إِلَيْهِمْ مِنْ رَبِّهِمْ لَأَكَلُوا مِنْ فَوْقِهِمْ وَ مِنْ تَحْتِ أَرْجُلِهِمْ مِنْهُمْ أُمَّةٌ مُقْتَصِدَةٌ وَ كَثِيرٌ مِنْهُمْ سَاءَ مَا يَعْمَلُونَ».۲

ذلِكَ بِأَنَّ اللّه َ لَمْ يَكُ مُغَيِّرا نِعْمَةً أَنْعَمَهَا عَلَى قَوْمٍ حَتَّى يُغَيِّرُوا مَا بِأَنْفُسِهِمْ وَ أَنَّ اللّه َ سَمِيعٌ عَلِيمٌ».۳

الحديث :

۲۰۴۲۳.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله :إنّ للّه ِ عِبادا اختَصَّهُم بالنِّعَمِ. يُقِرُّها فيهِم ما بَذَلوها للنّاسِ. فإذا مَنَعوها حَوَّلَها مِنهُم إلى غَيرِهِم.۴

۲۰۴۲۴.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :مَن أخَذَ بالتَّقوى عَزَبَت عنهُ الشَّدائدُ بَعدَ دُنُوِّها... و هَطَلَت علَيهِ الكَرامَةُ بَعدَ قُحُوطِها. و تَحَدَّبَت۵ علَيهِ الرَّحمَةُ بعدَ نُفورِها. و تَفَجَّرَت علَيهِ النِّعَمُ بَعدَ نُضُوبِها۶. و وَبَلَت علَيهِ البَرَكَةُ بَعدَ إرذاذِها۷.۸

۳۸۴۹

عوامل پايندگى نعمت ها

قرآن:

«و اگر مردم آبادى ها ايمان آورده بودند و پرهيزگارى مى كردند، هر آينه بركاتى از آسمان و زمين بر ايشان مى گشوديم، ولى تكذيب كردند. پس به كيفر دستاوردشان آنان را فرو گرفتيم».

«و اگر آنان به تورات و انجيل و آنچه از جانب پروردگارشان به سويشان نازل شده است عمل مى كردند، قطعاً از فراز سرشان (بركات آسمانى) و از زير پاهايشان (بركات زمينى) برخوردار مى شدند. از ميان آنان گروهى راه راست را مى پيمايند و بسيارى از ايشان بد رفتار مى كنند».

«اين [كيفر] بدان سبب است كه خداوند نعمتى را كه به قومى ارزانى داشته باشد تغيير نمى دهد، مگر آنكه آنان آنچه را در دل دارند تغيير دهند و خدا شنواى داناست».

حديث :

۲۰۴۲۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند بندگانى دارد كه نعمت ها را در اختيار آنان نهاده است. تا زمانى كه اين نعمت ها را به مردم بذل و بخشش كنند، آنها را در ميانشان نگه مى دارد و هرگاه دريغ ورزند نعمت ها را از آنان به ديگران منتقل مى كند.

۲۰۴۲۴.امام على عليه السلام :هركه پرهيزگارى پيش گيرد، سختى هايى كه به او نزديك شده اند از وى دور گردند... و باران كرامتى كه بند آمده است بر او فرو ريزد و رحمت گريخته از او به سوى وى باز گردد و چشمه خشكيده نعمت ها برايش جوشان شود و باران بركت كه نم نم بر او مى بارد به قطراتى درشت و فراوان تبديل شود.


1.الأعراف : ۹۶.

2.المائدة : ۶۶.

3.الأنفال : ۵۳.

4.بحار الأنوار : ۷۵ / ۳۵۳ / ۶۲.

5.حَدِبَ عليه : إذا عطف (مجمع البحرين : ۱ / ۳۶۹).

6.نضب الماء نضوبا: إذا ذهب في الأرض. و في المحكم : غار و بَعُد. نَضَب الخِصْب : قلّ أو انقطع (لسان العرب : ۱ / ۷۶۲ و ۷۶۳).

7.الوابل : المطر الشديد، و قد و بلت السماء. الرَّذاذُ : المطر الضعيف. يقال: أرَذّتِ السماء (الصحاح : ۵ / ۱۸۴۰ و ج ۲ / ۵۶۵).

8.نهج البلاغة : الخطبة ۱۹۸.