۳۸۰۲
إعرابُ الأعمالِ
۲۰۱۴۷.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله :إنّ الرّجُلَ الأعجَميَّ مِن اُمَّتي لَيَقرأُ القرآنَ بعَجَميَّةٍ. فتَرفَعُهُ المَلائكَةُ على عَرَبيَّةٍ.۱
۲۰۱۴۸.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :إنّكُم إلى إعرابِ الأعمالِ، أحوَجُ مِنكُم إلى إعرابِ الأقوالِ.۲
۲۰۱۴۹.عنه عليه السلام ( ـ لِرجُلٍ ذَكَرَ أنَّ بِلالاً جَعَلَ يَلحَنُ في ك ) : يا عبدَ اللّه ِ. إنّما يُرادُ بإعرابِ الكَلامِ تَقويمُهُ لِتَقويمِ الأعمالِ و تَهذيبِها، ما يَنفَعُ فلانا إعرابُهُ و تَقويمُ كلامِهِ إذا كانَت أفعالُهُ مَلحونَةً أقبَحَ لَحنٍ ؟! و ما ذا يَضُرُّ بِلالاً لَحنُهُ في كلامِهِ إذا كانَت أفعالُهُ مُقَوَّمَةً أحسَنَ تَقويمٍ مُهَذَّبَةً أحسَنَ تَهذيبٍ ؟!۳
۲۰۱۵۰.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :تَجِدُ الرّجُلَ لا يُخطِئُ بلامٍ و لا واوٍ خَطيبا مِصْقَعا۴ و لَقَلبُهُ أشَد ظُلمَةً مِن اللَّيلِ المُظلِمِ. و تَجِدُ الرّجُلَ لا يَستَطيعُ يُعَبِّرُ عَمّا في قَلبِهِ بِلسانِهِ و قَلبُهُ يَزهَرُ كما يَزهَرُ المِصباحُ.۵
۳۸۰۲
اِعراب دادن اعمال!
۲۰۱۴۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :همانا مرد غير عرب از امّت من قرآن را با زبانى عجمى (غير عربى يا عربى شكسته بسته و بدون مراعات اعراب و تجويد و محسّنات قرائت) مى خواند و فرشتگان آن را به زبان عربى [به پيشگاه خدا ]بالا مى برند.
۲۰۱۴۸.امام على عليه السلام :شما به اِعراب دادن رفتارها نيازمندتريد تا به اِعراب دادن گفتارها۶.
۲۰۱۴۹.امام على عليه السلام ( ـ در پاسخ به مردى كه گفت : [روزى ]بلال صحبت مى كر ) فرمود : اى بنده خدا! مقصود از اِعراب كلام، درست و صحيح ساختن آن است براى درست و پيراسته كردن اعمال. چه سود كه فلان كس سخنانش با اعراب و درست باشد، اما اَعمالش دچار زشت ترين خطاها باشد؟ و بلال را چه زيان كه در گفتارش، خطا باشد، اما اعمالش كاملاً درست و پيراسته؟!
۲۰۱۵۰.امام صادق عليه السلام :گاهى اوقات مردى را مى بينى كه خطيبى زبردست و سخنور است و در يك لام يا واو خطا نمى كند، اما دلش از شب تار سياهتر است و گاهى اوقات مردى را مى بينى كه نمى تواند حرف دلش را به زبان بياورد، ليكن دلش مانند چراغ مى درخشد.
1.الكافي : ۲ / ۶۱۹ / ۱.
2.غرر الحكم : ۳۸۲۸.
3.تنبيه الخواطر : ۲ / ۱۰۲.
4.مِصقَع : البليغ الماهر في خطبته (النهاية : ۳ / ۴۲).
5.الكافي : ۲ / ۴۲۲ / ۱.
6.اِعراب در لغت به معناى آشكار ساختن است و در اصطلاح به معناى ظاهر كردن حركات و سكنات كلمات. مراد حضرت اين است كه اهتمام ورزيدن به كارهاى خير و آشكار ساختن آنها و تصحيح و درست كردن اعمال و كردارها بيشتر مورد نياز شماست تا اهتمام به فصاحت و بلاغت كلام و درست و بى اشتباه سخن گفتن ـ م.