۳۷۳۵
شُعَيبٌ عليه السلام
الكتاب :
«وَ إِلَى مَدْيَنَ أَخَاهُمْ شُعَيْبا قَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللّه َ مَالَكُمْ مِنْ إِلهٍ غَيْرُهُ قَدْ جَاءَتْكُمْ بَيِّنَةٌ مِن رَبِّكُمْ فَأَوْفُوا الْكَيْلَ وَ الْمِيزَانَ وَ لا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْيَاءَهُمْ وَ لا تُفْسِدُوا فِي الأَرْضِ بَعْدَ إِصْلاَحِهَا ذلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ*... الَّذِينَ كَذَّبُوا شُعَيْبا كَأَنْ لَمْ يَغْنَوْا فِيهَا الَّذِينَ كَذَّبُوا شُعَيْبا كَانُوا هُمُ الخَاسِرِينَ».۱
(انظر) هود : ۸۴ ـ ۹۵، الحِجر : ۷۸. ۷۹، الشعراء : ۱۷۶ ـ ۱۹۰، القصص : ۴۵. العنكبوت : ۳۶. ۳۷. ق: ۱۴.
الحديث :
۱۹۷۰۳.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله :كانَ شُعَيبٌ خَطيبَ الأنبياءِ.۲
۱۹۷۰۴.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :أوحَى اللّه ُ عَزَّ و جلَّ إلى شُعَيبٍ النّبيِّ عليه السلام : إنّي مُعَذِّبٌ مِن قَومِكَ مِائةَ ألفٍ ؛ أربَعينَ ألفا مِن شِرارِهِم. و سِتِّينَ ألفا مِن خِيارِهِم. فقالَ عليه السلام : يا رَبِّ؛ هؤلاءِ الأشرارُ. فما بالُ الأخيارِ ؟ فأوحَى اللّه ُ عَزَّ و جلَّ إلَيهِ : داهَنوا أهلَ المَعاصي و لم يَغضَبوا لِغَضَبي.۳
۳۷۳۵
شعيب عليه السلام
قرآن :
«و به سوى [مردم] مَدْيَن، برادرشان شعيب را [فرستاديم]. گفت : اى قوم من! خدا را بپرستيد كه براى شما هيچ معبودى جز او نيست. در حقيقت، شما را از جانب پروردگارتان برهانى روشن آمده است. پس پيمانه و ترازو را تمام نهيد و اموال مردم را كم مدهيد و در زمين، پس از اصلاح آن فساد مكنيد. اين [رهنمودها ]اگر مؤمنيد براى شما بهتر است... كسانى كه شعيب را تكذيب كرده بودند، گويى خود در آن [ديار ]سكونت نداشتند. كسانى كه شعيب را تكذيب كرده بودند، خود، همان زيانكاران بودند».
حديث :
۱۹۷۰۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :شعيب، خطيب پيامبران بود.
۱۹۷۰۴.امام باقر عليه السلام :خداوند عزّ و جلّ به شعيب نبى عليه السلام وحى فرمود كه : من از قوم تو صد هزار نفر را عذاب خواهم كرد؛ چهل هزار نفر از بدان آنها را و شصت هزار از نيكانشان را. عرض كرد : پروردگارا! بَدان آرى، امّا نيكان را چرا؟ خداوند عزّ و جلّ به او وحى فرمود : چون با گنهكاران مماشات كردند و براى خشم من به خشم نيامدند.
1.الأعراف : ۸۵ ـ ۹۲.
2.مجمع البيان : ۵/۲۸۷.
3.الكافي : ۵/۵۶/۱.