(انظر) عنوان ۱۲۷ «الحلال». وسائل الشيعة : ۶ / ۲۰ باب ۵.

۳۷۰۲

مَن وَضَعَ مالَهُ في غَيرِ حَقِّهِ

۱۹۴۶۳.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله :إنّ اللّه َ كَرِهَ لَكُم ثَلاثا : قيلَ و قالَ. و إضاعَةَ المالِ. و كَثرَةَ السُّؤالِ.^۱

۱۹۴۶۴.عنه صلى الله عليه و آله :ليسَ الزَّهادَةُ في الدُّنيا بتَحريمِ الحَلالِ. و لا في إضاعَةِ المالِ.^۲

۱۹۴۶۵.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :مَن كانَ لَهُ مالٌ فإيّاهُ و الفَسادَ؛ فإنّ إعطاءَكَ المالَ في غَيرِ وَجهِهِ تَبذيرٌ^۳ و إسرافٌ. و هُو يَرفَعُ ذِكرَ صاحِبهِ في النّاسِ. و يَضَعُهُ عِندَ اللّه ِ. و لَم يَضَعِ امرؤٌ مالَهُ في غَيرِ حَقّهِ و عِندَ غَيرِ أهلِهِ إلاّ حَرَمَهُ شُكرَهُم و كانَ خَيرُهُ لغَيرِهِ. فإن بَقِيَ مَعهُ مِنهُم مَن يُريهِ الوُدَّ و يُظهِرُ لَهُ الشُّكرَ فإنّما هُو مَلَقٌ و كذبٌ.^۴

۳۷۰۲

هزينه كردن نابجاى اموال

۱۹۴۶۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند سه كار را براى شما خوش ندارد : قيل و قال و برباد دادن مال و بسيارى سؤال.

۱۹۴۶۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :زهدِ در دنيا، نه به حرام شمردن حلال [برخود] است و نه در تباه كردن مال.

۱۹۴۶۵.امام على عليه السلام :هركه مالى دارد، مبادا تباه كند؛ زيرا بخشيدن بى جهت مال، ريخت و پاش و اسراف است و اين كار نام صاحبش را در ميان مردم بلند مى گرداند و نزد خدا پست مى سازد. هيچ انسانى مالش را بى جا خرج نكرد و به نا اهلش نداد، مگر اينكه از قدردانى آنان محروم گشت و خير و نفعش به ديگرى رسيد و اگر هم در ميان آنان كسى باشد كه با وى اظهار دوستى و قدردانى كند آن در حقيقت چاپلوسى و دروغ است.

1.صحيح البخاري : ۶/۵۳۷/۱۴۰۷.

2.سنن ابن ماجة : ۲/۱۳۷۳/۴۱۰۰.

3.في بعض النسخ «في غيره» و في الأمالي «غير حقّه». (كما في هامش المصدر).

4.تحف العقول : ۱۸۵.