۳۶۸۷

تَشييعُ الجَنازَةِ

۱۹۳۵۴.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله :إنّ أوّلَ ما يُجازى بهِ المؤمنُ بعدَ مَوتهِ أن يُغفَرَ لجَميعِ مَن تَبِعَ جَنازَتَهُ.^۱

۱۹۳۵۵.عنه صلى الله عليه و آله :سِرْ سَنتَينِ بِرَّ والِدَيكَ. سِرْ سَنةً صِلْ رَحِمَكَ. سِرْ مِيلاً عُدْ مَريضا. سِرْ مِيلَينِ شَيِّعْ جَنازَةً.^۲

۱۹۳۵۶.عنه صلى الله عليه و آله :ما مِن مَيّتٍ يُوضَعُ على سَريرِهِ فَيُخطا بهِ ثلاثَ خُطاً إلاّ نادى بصَوتٍ يَسمَعُهُ مَن يَشاءُ اللّه ُ : يا إخوَتاهُ ! و يا حَمَلةَ نَعشاهُ ! لا تَغُرَّنَّكُمُ الدُّنيا كما غَرَّتني ! و لا يَلعَبَنَّ بكُمُ الزَّمانُ كما لَعِبَ بِي ! أترُكُ ما تَرَكتُ لذُرِّيَّتي و لا يَحمِلونَ عنّي خَطيئتي. و أنتُم تُشَيِّعوني ثُمّ تَترُكوني و الجَبّارُ يُخاصِمُني^۳.^۴

۱۹۳۵۷.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :إذا اُدخِلَ المؤمنُ قَبرَهُ نُوديَ : ألا إنّ أوّلَ حِبائكَ الجَنَّةُ. و حِباءَ مَن تَبِعَكَ المَغفِرَةُ.^۵

۳۶۸۷

تشييع جنازه

۱۹۳۵۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :نخستين پاداشى كه بعد از مرگ مؤمن به او داده مى شود، اين است كه همه تشييع كنندگان جنازه اش آمرزيده مى شوند.

۱۹۳۵۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :براى نيكى به پدر و مادرت، مسافت دو ساله بپيما. براى به جا آوردن صله رحم، مسافت يك ساله بپيما. براى عيادت بيمار، يك ميل راه بپيما و براى شركت در تشييع جنازه اى، دو ميل راه بپيما.

۱۹۳۵۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هيچ مرده اى نيست كه در تابوتش نهاده و سه گام برده شود، مگر اينكه با صدايى، كه هر كس كه خدا بخواهد آن را مى شنود، صدا مى زند : اى برادران! اى تابوت كشان! زنهار كه دنيا شما را چون من نفريبد! و روزگار شما را نيز چون من بازى ندهد! براى بازماندگانم مال و منال بر جاى گذاشتم، در حالى كه آنان بار گناهى از مرا به دوش خود نمى كشند و شما نيز مرا تشييع مى كنيد و سپس تنهايم مى گذاريد و خداوند جبّار از من حساب مى كشد.

۱۹۳۵۷.امام باقر عليه السلام :چون مؤمن در گور خود نهاده شود، او را ندا آيد : هان! نخستين هديه به تو بهشت است و هديه كسانى كه تشييعت كرده اند، آمرزش.

1.كنز العمّال : ۴۲۳۱۰.

2.النوادر للراوندي : ۹۲/۲۹.

3.كنز العمّال : ۴۲۳۵۷.

4.(انظر) بحار الأنوار : ۶ / ۲۵۸ / ۹۴ و ص ۲۵۹ / ۹۶.

5.الكافي : ۳/۱۷۲/۱.