۱۹۳۰۹.الزهد للحسين بن سعيد عن سلمانُ :لولا السُّجودُ للّه ِ. و مُجالَسَةُ قَومٍ يَتَلَفَّظونَ طيبَ الكلامِ كما يُتَلفَّظُ طيبُ التَّمرِ. لَتمَنّيتُ المَوتَ.^۱

۳۶۷۸

سَكرَةُ المَوتِ

الكتاب :

وَ جاءَتْ سَكْرَةُ الْمَوْتِ بِالْحَقِّ ذَلِكَ مَا كُنْتَ مِنْهُ تَحِيدُ».^۲

وَ لَوْ تَرَى إِذْ يَتَوَفَّى الَّذِينَ كَفَرُوا الْمَلائِكَةُ يَضْرِبُونَ وُجُوهَهُمْ وَ أَدْبَارَهُمْ وَ ذُوقُوا عَذَابَ الْحَرِيقِ».^۳

كَلاَّ إِذَا بَلَغَتِ التَّرَاقِيَ * وَ قِيلَ مَنْ رَاقٍ * وَ ظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ * وَ الْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ * إِلَى رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ».^۴

(انظر) النساء : ۹۷. محمّد : ۲۷. الواقعة : ۸۳ ـ ۹۴.

۱۹۳۰۹.الزهد للحسين بن سعيد ( ـ به نقل از سلمان ـ ) : اگر مسأله سجده كردن براى خدا و همنشينى با عدّه اى كه از دهانشان سخنان نيكويى چون خرماى ناب بيرون مى ريزند در ميان نبود، هر آينه تمنّاى مرگ مى كردم.

۳۶۷۸

سكرات مرگ

قرآن :

«و سَكَرات مرگ، به راستى در رسيد؛ اين همان است كه از آن مى گريختى».

«و اگر بينى آن گاه كه فرشتگان جان كافران را مى ستانند، بر چهره و پشت آنان مى زنند و [گويند : ]عذاب سوزان را بچشيد».

«چنين نيست [كه انسان مى پندارد. او ايمان نمى آورد ]تا موقعى كه جان به ترقوه ها رسد و گفته شود : آيا كسى هست كه نجات دهد؟ و به جدايى از دنيا يقين پيدا كند. و ساق پاها [از سختى جان دادن] به هم درپيچد. در آن روز، مسير همه به سوى پروردگارت خواهد بود».

1.الزهد للحسين بن سعيد : ۷۹/۲۱۲.

2.ق : ۱۹.

3.الأنفال : ۵۰.

4.القيامة : ۲۶ ـ ۳۰.