(انظر) بحار الأنوار : ۶ / ۱۳۹ باب ۵.

۳۶۷۰

مَوتُ الأبرارِ و مَوتُ الفُجّارِ

۱۹۲۲۶.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله :مُستَريحٌ و مُستَراحٌ مِنهُ. العَبدُ المؤمنُ يَستَريحُ مِن نَصَبِ الدُّنيا و أذاها إلى رحمَةِ اللّه ِ تعالى. و العَبدُ الفاجِرُ يَستَريحُ مِنهُ العِبادُ و البِلادُ و الشَّجَرُ و الدَّوابُّ.^۱

۱۹۲۲۷.عنه صلى الله عليه و آله :النّاسُ اثنانِ : واحِدٌ أراحَ. و آخَرُ استَراحَ ؛ فأمّا الّذي استَراحَ فالمؤمنُ إذا ماتَ استَراحَ من الدُّنيا و بَلائها. و أمّا الّذي أراحَ فالكافِرُ إذا ماتَ أراحَ الشَّجَرَ و الدَّوابَّ و كثيرا مِن النّاسِ.^۲

۱۹۲۲۸.عنه صلى الله عليه و آله ( ـ عند ما قيلَ لَهُ : ماتَ فلانٌ فاستَراحَ ـ ) : إنّما استَراحَ مَن غُفِرَ لَهُ.^۳

۱۹۲۲۹.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :مَوتُ الأبرارِ راحَةٌ لأنفُسِهِم. و مَوتُ الفُجّارِ راحَةٌ للعالَمِ.^۴

۳۶۷۰

مرگ نيكان و مرگ بدكاران

۱۹۲۲۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :[آدميزاده با مرگش] يا آسوده مى شود يا از دستش آسوده مى شوند: بنده مؤمن از رنج و مشقّت دنيا در جوار رحمت خداى متعال مى آسايد و بنده بدكار [با مرگش ]بندگان و شهرها و درختان و جنبندگان از دستش آسوده مى شوند.

۱۹۲۲۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :مردم دو دسته اند : يكى آسوده مى گرداند و ديگرى آسوده مى شود : آنكه آسوده مى شود، مؤمن است كه هر گاه بميرد از دنيا و رنج و بلاى آن راحت مى شود و آنكه آسوده مى گرداند، كافر است كه هرگاه بميرد درختان و جنبندگان و بسيارى از مردم را [از شرّ خود ]آسوده مى سازد.

۱۹۲۲۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ( ـ آنگاه كه به ايشان عرض شد : فلانى مُرد و راحت شد ) فرمود: كسى راحت مى شود كه آمرزيده شده باشد.

۱۹۲۲۹.امام على عليه السلام :مرگ نيكان، مايه راحت جان آنهاست و مرگ بدكاران، مايه آسودن جهان.

1.. كنز العمّال : ۴۲۷۶۹.

2.الخصال : ۳۹/۲۱.

3.. كنز العمّال : ۴۲۷۷۱.

4.بحار الأنوار : ۸۲/۱۸۱/۲۸.