۱۹۲۲۰.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :إنّ في المَوتِ لَراحَةً لِمَن كانَ عَبْدَ شَهوَتِه و أسيرَ أهوِيَتِهِ ؛ لأنّهُ كلّما طالَت حياتُهُ كَثُرَت سيّئاتُهُ و عَظُمَت على نَفسِهِ جِناياتُهُ.^۱

(انظر) الموت : باب ۳۶۶۵. ۳۶۷۸.

۳۶۶۹

مَلَكُ المَوتِ

الكتاب :

وَ هُوَ الْقَاهِرُ فَوْقَ عِبَادِهِ وَ يُرْسِلُ عَلَيْكُمْ حَفَظَةً حَتَّى إِذَا جَاءَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ تَوَفَّتْهُ رُسُلُنَا وَ هُمْ لاَ يُفَرِّطُونَ».^۲

اللّه ُ يَتَوَفَّى الْأَنْفُسَ حِينَ مَوْتِهَا وَ الَّتِي لَمْ تَمُتْ فِي مَنَامِهَا فَيُمْسِكُ الَّتِي قَضَى عَلَيْهَا الْمَوْتَ وَ يُرْسِلُ الْأُخْرَى إِلَى أَجَلٍ مُسَمّىً إِنَّ فِي ذلِكَ لاَيَاتٍ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ».^۳

۱۹۲۲۰.امام على عليه السلام :مرگ براى كسى كه بنده شهوت و اسير هوس هايش باشد، مايه راحتى است؛ زيرا هرچه زندگيش به درازا كشد، گناهانش فزونى گيرد و جناياتش بر خودش بيشتر و بزرگتر شود.

۳۶۶۹

فرشته مرگ

قرآن :

«و اوست كه بر بندگانش قاهر (غالب) است و نگهبانانى بر شما مى فرستد تا هنگامى كه يكى از شما را مرگ فرا رسد، فرستادگان ما جانش بستانند در حالى كه كوتاهى نمى كنند».

«خدا نفوس را، هنگام مرگشان، به تمامى باز مى ستاند و نيز نفسى را كه نمرده است، در خوابش [قبض مى كند]؛ پس، آن [نفسى] را كه مرگ را بر او واجب كرده نگاه مى دارد و آن ديگر [نَفْس ها] را تا هنگامى معيّن [به سوى زندگى دنيا] باز پس مى فرستد. قطعاً در اين [امر ]براى مردمى كه مى انديشند، نشانه هايى است».

1.غرر الحكم : ۳۵۹۳.

2.الأنعام : ۶۱.

3.الزمر : ۴۲.