۱۸۸۸۶.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :مَن كَتَمَ بَلاءً ابتُليَ بهِ مِن النّاسِ و شَكا ذلكَ إلَى اللّه ِ عَزَّ و جلَّ، كانَ حَقّا علَى اللّه ِ أن يُعافِيَهُ مِن ذلكَ البَلاءِ.^۱

۱۸۸۸۷.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :لَيسَتِ الشِّكايَةُ أن يَقولَ الرّجُلُ: مَرِضتُ البارِحَةَ، أو وَعَكتُ البارِحَةَ، و لكنّ الشِّكايَةَ أن يقولَ : بُلِيتُ بما لَم يُبْلَ بهِ أحدٌ !^۲

(انظر) عنوان ۲۷۸ «الشكوى».

۳۶۲۰

مَن كَتَمَ الأطِبّاءَ مَرَضَهُ

۱۸۸۸۸.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :مَن كَتَمَ الأطِبّاءَ مَرَضَهُ خانَ بَدَنَهُ.^۳

۱۸۸۸۹.عنه عليه السلام:مَن كَتَمَ مَكنونَ دائهِ عَجَزَ طَبيبُهُ عَن شِفائهِ.^۴

۳۶۲۱

كَفى بِالسَّلامَةِ داءً

۱۸۸۹۰.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله :كَفى بالسَّلامَةِ داءً.^۵

۱۸۸۸۶.امام باقر عليه السلام :هر كس درد و بلايى را كه گرفتار آن شده است از مردم پوشيده بدارد و از آن به درگاه خداوند عزّ و جلّ شِكوه كند، بر خداست كه او را از آن بلا (بيمارى) عافيت بخشد.

۱۸۸۸۷.امام صادق عليه السلام :شكايت [از بيمارى] اين نيست كه آدمى بگويد: ديشب بيمار شدم، يا ديشب دردمند و ناخوش بودم. بلكه شكايت اين است كه بگويد: به چنان دردى گرفتار شده ام كه هيچ كس گرفتار آن نشده است.

۳۶۲۰

كسى كه بيمارى خود را از پزشكان پوشيده بدارد

۱۸۸۸۸.امام على عليه السلام :كسى كه بيمارى خود را از پزشكان پوشيده بدارد، به بدن خود خيانت كرده است.

۱۸۸۸۹.امام على عليه السلام :كسى كه درد نهفته خود را كتمان كند، طبيبش از درمان او ناتوان شود.

۳۶۲۱

براى بيمار بودن، سلامت (هميشگى) كافى است

۱۸۸۹۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :براى بيمار بودن، [هميشه ]سالم بودن كافى است.

1.جامع الأخبار : ۳۱۱/۸۶۰.

2.بحار الأنوار : ۸۱/۲۰۲/۲.

3.غرر الحكم : ۸۵۴۵.

4.غرر الحكم : ۸۶۱۲.

5.تنبيه الخواطر : ۲/۷.