۱۸۷۲۵.عنه عليه السلام ( ـ مِن كِتابٍ لَهُ إلى مُعاويَةَ ـ ) : و لَو لا ما نَهى اللّه ُ عَنهُ مِن تَزكِيَةِ المَرءِ نَفسَهُ. لَذَكَرَ ذاكِرٌ فَضائلَ جَمّةً تَعرِفُها قُلوبُ المؤمنينَ. و لا تَمُجُّها آذانُ السّامِعينَ.^۱

۱۸۷۲۶.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام ( ـ لَمّا سُئلَ عن قولِ اللّه ِ عَزَّ و جلَّ : {Q} ) : قولُ الإنسانِ : صَلّيتُ البارِحَةَ و صُمتُ أمسِ و نَحو هذا. إنّ قَوما كانوا يُصبِحونَ فيَقولونَ : صَلَّينا البارِحَةَ و صُمنا أمسِ. فقالَ عليٌّ عليه السلام : لكنّي أنامُ اللّيلَ و النّهارَ. و لَو أجِدُ بَينَهُما شَيئا لَنُمتُهُ !^۲

۳۵۹۷

مَوارِدُ جَوازِ تَزكِيَةِ النَّفسِ

۱۸۷۲۷.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام ( ـ و قَد سألَهُ سُفيانُ عن جَوازِ تَزكِيَةِ الرّجُ ) : نَعَم، إذا اضطُرَّ إلَيهِ. أ مَا سَمِعتَ قَولَ يُوسُفَ : «اِجْعَلْني على خَزائِنِ الأرضِ إنّي حَفيظٌ عَليمٌ»^۳ و قَولَ العَبدِ الصّالحِ : «أنا لَكُم ناصِحٌ أمينٌ»^۴ ؟!^۵

۱۸۷۲۵.امام على عليه السلام ( ـ در يكى از نامه هاى خود به معاويه ـ ) نوشت : اگر نبود كه خداوند انسان را از خود ستايى نهى فرموده، هر آينه اين گوينده. فضايل و بزرگوارى هاى بى شمارى را بر مى شمرد كه دل هاى مؤمنان با آنها آشناست و بر گوش هاى شنوندگان گران نمى آيند.

۱۸۷۲۶.امام صادق عليه السلام ( ـ در پاسخ به سؤال از آيه «پس خود را پاك مشماريد.. ) فرمود : مانند اين كه انسان بگويد: ديشب نماز خواندم، ديروز روزه گرفتم و امثال اين سخنان. عده اى بودند كه چون صبح مى شد، مى گفتند: ما ديشب نماز خوانديم و ديروز روزه گرفتيم. پس، على عليه السلام فرمود: اما من شب و روز مى خوابم و اگر بين شب و روز نيز فرصتى بيابم در آن هم مى خوابم.

۳۵۹۷

جاهايى كه خود ستايى رواست

۱۸۷۲۷.امام صادق عليه السلام ( ـ در پاسخ به سفيان كه پرسيد: آيا رواست كسى خود را ) فرمود : اگر ناچار شود آرى. آيا نشنيده اى اين سخن يوسف را: «مرا بر خزاين زمين بگمار كه من نگه دار و دانايم» و اين سخن بنده صالح را: «من خيرخواه و امين شما هستم»؟

1.نهج البلاغة : الكتاب ۲۸.

2.معاني الأخبار : ۲۴۳/۱.

3.يوسف : ۵۵.

4.الأعراف : ۶۸.

5.تحف العقول : ۳۷۴.