۱۸۶۸۸.عنه عليه السلام :أكبَرُ الحُمقِ الإغراقُ في المَدحِ و الذَّمِّ.^۱

۱۸۶۸۹.عنه عليه السلام :كَثرَةُ الثَّناءِ مَلَقٌ يُحدِثُ الزَّهوَ و يُدني مِنَ الغِرَّةِ^۲.^۳

۱۸۶۹۰.عنه عليه السلام :اِحتَرِسُوا مِن سَورَةِ الإطراءِ^۴ و المَدحِ؛ فإنّ لَهُما رِيحا خَبيثَةً في القَلبِ.^۵

۱۸۶۹۱.عنه عليه السلام :الإطراءُ يُحدِثُ الزَّهوَ و يُدني مِن الغِرَّةِ.^۶

۱۸۶۹۲.عنه عليه السلام :حُبُّ الإطراءِ و المَدحِ مِن أوثَقِ فُرَصِ الشَّيطانِ.^۷

۳۵۹۲

في جَوابِ المادِحِ

۱۸۶۹۳.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله ( ـ للأسوَدِ بنِ سَريعٍ و قَد قالَ شِعرا في الثَّنا ) : أمّا ما أثنَيتَ فيهِ علَى اللّه ِ فهاتِهِ. و أمّا ما مَدَحتَني فيهِ فَدَعْهُ.^۸

۱۸۶۸۸.امام على عليه السلام :بزرگترين حماقت، اغراق در ستايش و نكوهش است.

۱۸۶۸۹.امام على عليه السلام :ثناگويى زياد، چاپلوسى اى است كه خودپسندى مى آورد و به غرور و كبر نزديك مى گرداند.

۱۸۶۹۰.امام على عليه السلام :خود را از تندى مدح و ستايش نگه داريد؛ زيرا كه مدح و ستايش در دل باد گندى [از كبر و غرور ]ايجاد مى كنند.

۱۸۶۹۱.امام على عليه السلام :ستايش مبالغه آميز [در ممدوح ]خودپسندى پديد مى آورد و به فريب (غفلت) مى كشاند.

۱۸۶۹۲.امام على عليه السلام :دوست داشتن مدح و ستايشِ اغراق آميز، از محكم ترين فرصت ها (دام ها)ى شيطان است.

۳۵۹۲

در پاسخ مديحه گوى

۱۸۶۹۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ( ـ به اسود بن سريع كه در ثناى خدا و مدح پيامبر صلى ) فرمود : ابياتى را كه در ثناى خدا گفته اى بخوان و آنچه را در مدح من گفته اى وا گذار.

1.غرر الحكم : ۲۹۸۵.

2.في الطبعة المعتمدة «العِزّة» و المناسب ما أثبتناه كما في طبعة النجف.

3.غرر الحكم : ۷۱۱۹.

4.الإطراء : مُجاوزة الحدّ في المدح و الكذب فيه (النهاية : ۳/۱۲۳).

5.غرر الحكم : ۲۵۳۹.

6.غرر الحكم : ۱۳۶۷.

7.غرر الحكم : ۴۸۷۷.

8.كنز العمّال : ۸۳۴۶.