۱۸۶۷۶.الإمامُ الحسنُ عليه السلام ( ـ لَمّا سألَهُ رجُلٌ أن يخيلَهُ {-۱-} ـ ) : إيّاكَ أن تَمدَحَني فأنا أعلَمُ بنَفسي مِنكَ. أو تُكذِبَني فإنّهُ لا رأيَ لمَكذوبٍ. أو تَغتابَ عِندي أحَدا. فقالَ لَهُ الرّجُلُ : اِئذَنْ لي في الانصِرافِ. فقالَ عليه السلام : نَعَم إذا شِئتَ.^۱

۳۵۸۹

عاقِبَةُ المَدحِ

۱۸۶۷۷.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله :إيّاكُم و المَدحَ ؛ فإنّهُ الذَّبحُ.^۲

۱۸۶۷۸.عنه صلى الله عليه و آله :إيّاكُم و التَّمادُحَ ؛ فإنّهُ الذَّبحُ.^۳

۱۸۶۷۹.عنه صلى الله عليه و آله :لَو مَشى رجُلٌ إلى رجُلٍ بسِكِّينٍ مُرهَفٍ كانَ خَيرا لَهُ مِن أن يُثني علَيهِ في وَجهِهِ.^۴

۱۸۶۸۰.عنه صلى الله عليه و آله :إذا مَدَحتَ أخاكَ في وَجهِهِ فكأنّما أمرَرتَ على حَلقِهِ المُوسى.^۵

۱۸۶۸۱.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :مَن مَدَحَكَ فَقَد ذَبَحَكَ.^۶

۱۸۶۷۶.امام حسن عليه السلام ( ـ در پاسخ مردى كه از آن حضرت خواهش كرد پندش دهد ـ ) فرمود : مبادا مرا بستايى؛ زيرا من خودم را بهتر از تو مى شناسم، يا مرا دروغگو شمارى؛ زيرا كسى كه دروغگو شمرده شود رأى و نظرى ندارد (كسى به حرف و نظرش اعتماد نمى كند)، يا از كسى نزد من غيبت كنى. مرد عرض كرد: اجازه دهيد بروم. حضرت فرمود: آرى، هرگاه خواستى برو.

۳۵۸۹

فرجام مدح و ستايش

۱۸۶۷۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :از مدح و ستايش بپرهيزيد، كه آن سر بريدن است.

۱۸۶۷۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :از مدح گويى يكديگر بپرهيزيد؛ زيرا كه اين كار سر بريدن است.

۱۸۶۷۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :اگر مردى با كاردى تيز و بُرّان به مردى حمله كند، براى او بهتر است تا اين كه رو به رويش او را بستايد.

۱۸۶۸۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هرگاه رو به روى برادرت او را بستايى، انگار كه تيغ بر گلويش كشيده باشى.

۱۸۶۸۱.امام على عليه السلام :كسى كه تو را بستايد سرت را بريده است.

1.تحف العقول : ۲۳۶.

2.كنز العمّال : ۸۳۳۱.

3.كنز العمّال : ۸۳۳۰.

4.المحجّة البيضاء : ۵/۲۸۴.

5.شرح نهج البلاغة : ۱۸/۲۵۶.

6.غرر الحكم : ۷۷۶۶.