(انظر) بحار الأنوار : ۲۴/۱۳۶ باب ۴۴.

۳۵۵۱

مَثَلُ الكَلِمةِ الخَبيثَةِ

الكتاب :

وَ مَثَلُ كَلِمَةٍ خَبِيثَةٍ كَشَجَرَةٍ خَبِيثَةٍ اجْتُثَّتْ مِنْ فَوْقِ الأَرْضِ مَالَهَا مِنْ قَرَارٍ».^۱

وَ إِذْ قُلْنَا لَكَ إِنَّ رَبَّكَ أَحَاطَ بِالنَّاسِ وَ مَا جَعَلْنا الرُّؤْيَا الَّتي أَرَيْنَاكَ إِلاَّ فِتْنَةً لِلنَّاسِ وَ الشَّجَرَةَ الْمَلْعُونَةَ فِي الْقُرْآنِ وَ نُخَوِّفُهُمْ فَمَا يَزيدُهُمْ إِلاَّ طُغْيَانَاً كَبِيرَا».^۲

الحديث :

۱۸۵۶۲.الإمامُ الباقرُ عليه السلام ( ـ في قولهِ تعالى : {Q} «و الشَّجَرَةَ المَلْعونَة ) : يَعني بَني اُميّةَ.^۳

۳۵۵۱

مَثَل سخن ناپاك

قرآن:

«و مَثَل سخنى ناپاك، چون درختى ناپاك است كه از روى زمين كنده شده و قرارى ندارد».

«و [ياد كن] هنگامى را كه به تو گفتيم: به راستى پروردگارت بر مردم احاطه دارد. و آن رؤيايى را كه به تو نمايانديم و [نيز] آن درخت لعنت شده در قرآن را، جز براى آزمايش مردم قرار نداديم. و ما آنان را بيم مى دهيم، ولى جز بر طغيان بيشتر آنان نمى افزايد».

حديث:

۱۸۵۶۲.امام باقر عليه السلام ( ـ درباره آيه «و درخت لعنت شده...» ـ ) فرمود : مقصود، بنى اميّه است.

1.إبراهيم : ۲۶.

2.الإسراء : ۶۰.

3.تفسير العيّاشيّ : ۲/۲۹۷/۹۳.