۱۸۴۹۰.بحار الأنوار عن مَيمونَ اللَّبّانِ:كنتُ عند أبي عبدِ اللّه ِ عليه السلام فقُرِئَ عِندَهُ آياتٌ مِن «هُودٍ». فلَمّا بَلغَ «و أمْطَرْنا عَلَيْها حِجارَةً مِن سِجِّيلٍ مَنضُودٍ^۱ مُسَوَّمَةً عِندَ ربِّكَ و ما هِيَ مِن الظّالِمينَ بِبَعيدٍ» ^۲ فقالَ عليه السلام : مَن ماتَ مُصِرّا علَى اللِّواطِ فلَم يَتُبْ يَرميهِ اللّه ُ بحَجَرٍ مِن تلكَ الحِجارَةِ يكونُ فيهِ مَنِيَّتُهُ و لا يَراهُ أحَدٌ.^۳

۳۵۳۵

المَوطوءُ

۱۸۴۹۱.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :إنّ اللّه َ تعالى جَعلَ شَهوَةَ المؤمنِ في صُلبِهِ. و جَعلَ شَهوَةَ الكافِرِ في دُبُرِهِ.^۴

۱۸۴۹۲.عنه عليه السلام :ما كانَ في شِيعَتِنا فلا يكونُ فيهِم ثَلاثةُ أشياءَ: لا يكونُ فيهِم مَن يَسألُ بكَفِّهِ. و لا يكونُ فيهِم بَخيلٌ. و لا يكونُ فيهِم مَن يُؤتى في دُبُرِهِ.^۵

۱۸۴۹۳.عنه عليه السلام :حَرّمَ اللّه ُ على كُلِّ دُبُرٍ مُستَنكَحٍ الجُلوسَ على إستَبرَقِ الجَنّةِ.^۶

۱۸۴۹۰.بحار الأنوار ( ـ به نقل از ميمون لبّان ـ ) : نزد امام صادق عليه السلام بودم كه در حضور ايشان آياتى از سوره هود خوانده شد. چون به اين آيه رسيده شد: «و سنگهايى از [نوع ]سنگ گِلهاى لايه لايه بر آنان بارانديم [سنگهايى ]كه نزد پروردگارت نشان زده بود. و آن از ستمگران دور نيست»، حضرت فرمود: هر كس بر عمل لواط مداومت ورزد و توبه نكرده بميرد، خداوند يكى از آن سنگها را بر او بزند كه مرگش در آن باشد و هيچ كس آن را نبيند.

۳۵۳۵

لواط دهنده

۱۸۴۹۱.امام صادق عليه السلام :خداوند متعال، شهوت مؤمن را در كمر او قرار داده است و شهوت كافر را در مقعد او.

۱۸۴۹۲.امام صادق عليه السلام :در شيعيان ما هر خصلتى باشد، سه خصلت در آنها نيست: در ميان آنها كسى كه دست گدايى دراز كند، وجود ندارد. در ميان آنها بخيل، وجود ندارد و در بين آنها كسى كه لواط دهد، يافت نمى شود.

۱۸۴۹۳.امام صادق عليه السلام :خداوند نشستن بر استبرق بهشت را بر دُبُرهاى لواط شده حرام كرده است.

1.وقع تصحيف في المصدر للآية الكريمة، و لعلّه من النسّاخ أو الرواة، و قد صحّحناها طبقا للقرآن الكريم.

2.هود : ۸۲ و ۸۳.

3.بحار الأنوار : ۷۹/۷۲/۲۵.

4.مكارم الأخلاق : ۱/۵۰۸/۱۷۷۰.

5.الخصال : ۱۳۱/۱۳۷.

6.بحار الأنوار : ۷۹/۷۲/۲۷.