۱۸۴۶۴.عنه عليه السلام :لَم يَعقِلْ مَن وَلِهَ باللَّعِبِ. و استُهتِرَ باللَّهوِ و الطَّرَبِ.۱
۳۵۲۹
الإيمانُ وَ اللَّهوُ
۱۸۴۶۵.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :المؤمنُ يَعافُ اللَّهوَ. و يألَفُ الجِدَّ.۲
۱۸۴۶۶.عنه عليه السلام ( ـ في صفةِ المؤمنِ ـ ) : مَشغولٌ وَقتُهُ.۳
۱۸۴۶۷.عنه عليه السلام :عَجَبا لابنِ النّابِغَةِ ! يَزعُمُ لأهلِ الشّامِ أنّ فِيَّ دُعابَةً۴. و أنّي امرؤٌ تَلعابَةٌ. اُعافِسُ و اُمارِسُ ! لَقد قالَ باطِلاً. و نَطَقَ آثِما... أما و اللّه ِ إنّهُ لَيَمنَعُني مِن اللّعبِ ذِكرُ المَوتِ. و إنّهُ لَيَمنَعُهُ مِن قَولِ الحَقِّ نِسيانُ الآخِرَةِ.۵
۱۸۴۶۸.الإمامُ الحسنُ عليه السلام :المؤمنُ لا يَلهو حتّى يَغفُلَ. فإذا تَفَكّرَ حَزِنَ.۶
۱۸۴۶۹.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام ( ـ فيمَن طَلبَ الصَّيدَ لاهِيا ـ ) : و إنّ المؤمنَ لَفي شُغُلٍ عن ذلكَ. شَغَلَهُ طَلَبُ الآخِرَةِ عَنِ المَلاهي... و إنَّ المؤمنَ عَن جَميعِ ذلكَ لَفي شُغُلٍ. ما لَهُ و للمَلاهي ؟! فإنَّ المَلاهيَ تُورِثُ قَساوَةَ القَلبِ و تُورِثُ النِّفاقَ.۷
۱۸۴۶۴.امام على عليه السلام :كسى كه شيفته بازى و دلباخته سرگرمى و خوشى باشد، خردمند نيست.
۳۵۲۹
ايمان و سرگرمى
۱۸۴۶۵.امام على عليه السلام :مؤمن از سرگرمى به دور و با كارهاى جدّى دمخور است.
۱۸۴۶۶.امام على عليه السلام ( ـ در وصف مؤمن ـ ) فرمود : وقتش پُر است.
۱۸۴۶۷.امام على عليه السلام :شگفتا از [عمر و عاص] پسر آن زن بد كاره! در ميان شاميان شايع كرده كه در من لودگى است و مردى بازيگوش هستم و كارم شوخى و بازى است! او سخن نادرستى گفته و به گفتارى گناه آلود، زبان گشوده است... هان! به خدا سوگند كه ياد مرگ مرا از بازى باز مى دارد و فراموش كردن آخرت، او را از گفتن حق باز مى دارد.
۱۸۴۶۸.امام حسن عليه السلام :مؤمن. سرگرمى نمى كند تا در نتيجه غافل گردد. پس چون [لحظه اى در كار خود ]بينديشد اندوهگين شود.
۱۸۴۶۹.امام صادق عليه السلام ( ـ درباره كسى كه براى سرگرمى دنبال شكار مى رود ـ ) فرمود : مؤمن، فرصت چنين كارهايى را ندارد. آخرت جويى او را از سرگرمى باز داشته است... مؤمن به هيچ يك از اين كارها نمى رسد، او را چه به سرگرمى ها؟! كارهاى لهو و سرگرم كننده، سخت دلى مى آورد و نفاق بر جاى مى گذارد.
1.غرر الحكم : ۷۵۶۸.
2.غرر الحكم : ۱۵۰۲.
3.نهج البلاغة : الحكمة ۳۳۳.
4.ذكر ابن أبي الحديد أنّ أصل هذا الكلام من عمر. راجع شرح نهج البلاغة : ۶/۳۲۶.
5.نهج البلاغة : الخطبة ۸۴.
6.تنبيه الخواطر : ۱/۵۲.
7.الاُصول الستّة عشر: ۵۱.