(انظر) الجَمال : باب ۵۴۲.
التواضع : باب ۴۰۳۱.

۳۴۹۵

لِباسُ الزِّينَةِ و لِباسُ العِبادَةِ

۱۸۱۹۶.عيون أخبار الرِّضا :كانَ جُلوسُ الرِّضا عليه السلام في الصَّيفِ على حَصيرٍ. و في الشِّتاءِ على مِسْحٍ^۱. و لُبسُهُ الغَليظُ مِن الثِّيابِ ؛ حتّى إذا بَرزَ للنّاسِ تَزَيّنَ لَهُم.^۲

۱۸۱۹۷.عيون أخبار الرِّضا :رُويَ أنّ الرِّضا عليه السلام لَبِسَ الخَزَّ فَوقَ الصُّوفِ. فقالَ لَهُ بَعضُ جَهَلَةِ الصُّوفيّةِ لَمّا رأى علَيهِ ثِيابَ الخَزِّ : كيفَ تَزعُمُ أنّكَ مِن أهلِ الزُّهدِ و أنتَ على ما نَراهُ مِن التَّنَعُّمِ بلِباسِ الخَزِّ ؟! فكَشَفَ عليه السلام عَمّا تَحتَهُ فَرَأوا تَحتَهُ ثِيابَ الصُّوفِ. فقالَ: هذا للّه ِ. و هذا للنّاسِ.^۳

۳۴۹۵

جامه زينت و جامه عبادت

۱۸۱۹۶.عيون أخبار الرضا :حضرت رضا عليه السلام در تابستان روى حصير و در زمستان روى پلاس مى نشست. لباسش از پارچه درشت بود. اما هرگاه در ميان مردم ظاهر مى شد، خود را مى آراست.

۱۸۱۹۷.عيون اخبار الرضا :روايت شده است كه حضرت رضا عليه السلام روى لباس پشمينه، جامه اى از خز پوشيد. يكى از صوفيان نادان چون جامه خزى بر تن ايشان ديد، گفت: با وجود اين برخوردارى و لباس خزى كه پوشيده اى، چگونه خود را از اهل زهد مى پندارى؟! حضرت لباس خود را كنار زد. ديدند زير آن پشمينه اى است. امام فرمود: اين براى خداست و اين [لباس خز ]براى مردم.

1.المِسحُ : الكساء من الشعر (لسان العرب : ۲/۵۹۶).

2.عيون أخبار الرِّضا : ۲/۱۷۸/۱.

3.بحار الأنوار : ۸۳/۲۲۲/۸.