۱۷۹۷۷.عنه عليه السلام :إيّاكَ و كَثرَةَ الكَلامِ ؛ فإنّهُ يُكثِرُ الزَّلَلَ و يُورِثُ المَلَلَ.^۱

۱۷۹۷۸.عنه عليه السلام :مَن أكثَرَ أهجَرَ. و مَن تَفَكَّرَ أبصَرَ.^۲

۱۷۹۷۹.عنه عليه السلام :آفَةُ الكلامِ الإطالَةُ.^۳

۱۷۹۸۰.عنه عليه السلام :مَن أطالَ الحَديثَ فيما لا يَنبَغي فَقد عَرَّضَ نفسَهُ لِلمَلامَةِ.^۴

۱۷۹۸۱.عنه عليه السلام :الإكثارُ إضجارٌ.^۵

۱۷۹۸۲.عنه عليه السلام :الإكثارُ يُزِلُّ الحَكيمَ و يُمِلُّ الحَليمَ. فلا تُكثِرْ فَتُضجِرَ و تُفَرِّطْ فَتُهَنَ.^۶

۱۷۹۸۳.الخضرُ عليه السلام ( ـ مِن وصاياهُ لِموسى عليه السلام ـ ) : لا تكونَنَّ مِكثارا بالنُطقِ مِهذارا. فإنّ كَثرَةَ النُّطقِ تَشينُ العُلَماءَ. و تُبدي مَساويَ السُّخَفاءِ.^۷

۳۴۶۲

كَثرَةُ الكَلامِ تُميتُ القَلبَ

۱۷۹۸۴.إرشاد القلوب:في حديثِ المِعراجِ : يا أحمدُ. علَيكَ بالصَّمتِ، فإنّ أعمَرَ مَجلِسٍ قُلوبُ الصّالِحينَ و الصّامِتينَ، و إنّ أخرَبَ مَجلِسٍ قُلوبُ المُتَكلِّمينَ بما لا يَعنيهِم.^۸

۱۷۹۷۷.امام على عليه السلام :زنهار از پرگويى؛ زيرا كه لغزشها را زياد مى كند و ملال مى آورد.

۱۷۹۷۸.امام على عليه السلام :هر كه پرگويى كند، به هذيان گويى كشانده شود و هر كه بينديشد، بينا گردد.

۱۷۹۷۹.امام على عليه السلام :آفتِ سخن، دراز گويى است.

۱۷۹۸۰.امام على عليه السلام :هر كه سخن را در آنچه شايسته نيست به درازا كشاند، بي گمان خود را در معرض ملامت قرار داده است.

۱۷۹۸۱.امام على عليه السلام :دراز گويى، ملال مى آورد.

۱۷۹۸۲.امام على عليه السلام :پرگويى، حكيم را مى لغزاند و بردبار را به ستوه مى آورد. پس، بسيار مگوى كه دلگير كنى و كمتر از اندازه هم مگوى، كه خوار و بى حرمت شوى.

۱۷۹۸۳.خضر عليه السلام ( ـ در سفارش هايش به موسى عليه السلام ـ ) فرمود : هرگز پر گو و ياوه گو مباش؛ زيرا پرگويى، دانايان را لكّه دار مى كند و بديهاى سبك مغزان را آشكار مى سازد.

۳۴۶۲

پرگويى دل را مى ميراند

۱۷۹۸۴.إرشاد القلوب :در حديث معراج آمده است: اى احمد! بر تو باد خاموشى؛ زيرا آبادترين مجلس، دلهاى پاكان و خاموشان است و ويرانترين مجلس، دلهاى بيهوده گويان.

1.غرر الحكم : ۲۶۸۰.

2.نهج البلاغة : الكتاب ۳۱.

3.غرر الحكم : ۳۹۶۶.

4.غرر الحكم : ۸۸۹۲.

5.غرر الحكم : ۱۸۱.

6.غرر الحكم : ۲۰۰۹.

7.كنز العمّال : ۴۴۱۷۶.

8.إرشاد القلوب : ۲۰۳.