۳۲۹۶

كِتابَةُ القَضاءِ وَ القَدَرِ عَلَى الإنسانِ

۱۶۸۹۵.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله :يَدخُلُ المَلَكُ علَى النُّطفَةِ بعدَ ما تَستَقِرُّ في الرَّحِمِ بأربَعينَ لَيلةً فيَقولُ : يا رَبِّ. ما ذا. أ شَقِيٌّ أم سَعيدٌ ؟ أ ذَكَرٌ أم اُنثى ؟ فيقولُ اللّه ُ. فَيَكتُبانِ و يَكتُبُ عَمَلَهُ و أثَرَهُ و مُصيبَتَهُ و رِزقَهُ و أجَلَهُ.۱

۱۶۸۹۶.الإمامُ الباقرُ عليه السلام ( ـ في خِلقَةِ الإنسانِ في الرَّحِمِ ـ ) : إذا كَمُلَ أربَعةُ أشهُرٍ بَعَثَ اللّه ُ مَلَكَينِ خَلاّقَينِ، فيَقولانِ: يا ربِّ ما تَخلُقُ، ذَكَرا أو اُنثى ؟ فَيُؤمَرانِ. فيَقولانِ : يا ربِّ. شَقِيّا أو سَعيدا ؟ فيُؤمَرانِ. فيقولانِ : يا رَبِّ. ما أجَلُهُ و ما رِزقُهُ و كلُّ شيءٍ مِن حالِهِ ـ و عَدَّدَ مِن ذلك أشياءَ ـ ؟ و يَكتُبانِ المِيثاقَ بينَ عَينَيهِ.۲

۱۶۸۹۷.عنه عليه السلام ( ـ أيضا ـ ) : ثُمّ يُوحي اللّه ُ إلَى المَلَكَينِ : اُكتُبا علَيهِ قَضائي و قَدَري و نافِذَ أمري و اشتَرِطا ليَ البَداءَ فيما تَكتُبانِ. فيَقولانِ : يا ربِّ. ما نَكتُبُ ؟ فَيُوحي اللّه ُ إلَيهِما أنِ ارفَعا رُؤوسَكُما إلَى رَأسِ اُمِّهِ. فَيَرفَعانِ رُؤوسَهُما فاذا اللَّوحُ يَقرَعُ جَبهَةَ اُمِّهِ. فَيَنظُرانِ فيهِ فَيَجِدانِ في اللَّوحِ صُورَتَهُ و زينَتَهُ و أجَلَهُ و مِيثاقَهُ شَقيّا أو سَعيدا و جَميعَ شَأنِهِ.۳

۳۲۹۶

نوشتن قضا و قدر بر انسان

۱۶۸۹۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :چهل شب پس از جاى گرفتن نطفه در رحم، فرشته نزد آن مى رود و مى گويد: پروردگارا! فرمان چيست؟ بدبخت يا خوشبخت؟ پسر يا دختر؟ پس خداوند دستور مى دهد و سعادت يا شقاوت و دختر يا پسر بودن آن نطفه و نيز عمل و اثر و مصيبت و گرفتارى و روزى و اجلش، نوشته مى شود.

۱۶۸۹۶.امام باقر عليه السلام ( ـ درباره خلقت انسان در رحم ـ ) فرمود : چون چهار ماه كامل شود، خداوند دو فرشته آفريننده مى فرستد و آن دو عرض مى كنند: پروردگارا! چه مى آفرينى، پسر يا دختر؟ دستور لازم به آن دو داده مى شود. سپس عرض مى كنند: پروردگارا! بدبخت است يا خوشبخت؟ در اين باره هم دستور لازم داده مى شود. آن گاه عرض مى كنند: پروردگارا! مدت عمر و روزيش چه مقدار؟ همه احوال او ـ كه حضرت شمارى از آنها را نام برد ـ نوشته مى شود و آن دو فرشته اين ميثاق را ما بين دو چشمش (در پيشانى او) مى نويسند.

۱۶۸۹۷.امام باقر عليه السلام ( ـ در همين باره ـ ) فرمود : آن گاه خداوند به دو فرشته وحى مى كند: قضا و قدر و جارى شدن امر مرا درباره او بنويسيد و در آنچه مى نويسيد شرط بدا براى من را قيد كنيد. آن دو فرشته عرض مى كنند: پروردگارا! چه بنويسيم؟ پس خداوند به آن دو وحى مى كند كه سرتان را به طرف سر مادر او بلند كنيد. آن دو فرشته سر خود را بالا مى برند و لوح را مى بينند كه به پيشانى مادر او مى خورد. به لوح نگاه مى كنند. شكل و زينت و مدّت عمر او و ميثاقش را كه بدبخت است يا خوشبخت و خلاصه همه احوال او را در آن لوح، مشاهده مى كنند.


1.كنز العمّال : ۵۲۲.

2.الكافي : ۶/۱۳/۳.

3.الكافي : ۶/۱۴/۴.