۱۶۸۱۹.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :لا أقبَلُ شَهادَةَ الفاسِقِ إلاّ على نفسِهِ.^۱

۱۶۸۲۰.عنه عليه السلام :المؤمنُ أصدَقُ على نفسِهِ مِن سَبعينَ مُؤمنا علَيهِ.^۲

(انظر) التوبة : باب ۴۶۶.

۳۲۸۵

عَدَمُ اعتِبارِ إقرارِ المُضطَرِّ

۱۶۸۲۱.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :مَن أقَرَّ بحَدٍّ على تَخويفٍ أو حَبسٍ أو ضَربٍ لم يَجُزْ ذلكَ علَيهِ و لا يُحَدُّ.^۳

۱۶۸۲۲.عنه عليه السلام :مَن أقَرَّ عندَ تَجريدٍ أو حَبسٍ أو تَخويفٍ أو تَهَدُّدٍ فلا حَدَّ علَيهِ.^۴

۱۶۸۲۳.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :إنَّ عليّا عليه السلام كانَ يقولُ : لا قَطعَ عَلى أحَدٍ يُخَوَّفُ مِن ضَربٍ و لا قَيدٍ و لا سِجنٍ و لا تَعنيفٍ. و إن لم يَعتَرِفْ سَقَطَ عَنهُ لِمَكانِ التَّخويفِ.^۵

۱۶۸۲۴.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام ( ـ لَمّا سَألَهُ سُلَيمانُ بنُ خالِدٍ عن رَجُلٍ سَ ) : نَعَم. و لكنْ لوِ اعتَرَفَ و لم يَجِئْ بالسَّرِقَةِ لم تُقطَعْ يَدُهُ ؛ لأنّهُ اعتَرَفَ عَلى العَذابِ.^۶

۱۶۸۱۹.امام صادق عليه السلام :من شهادت فاسق را جز بر ضدّ خودش نمى پذيرم.

۱۶۸۲۰.امام صادق عليه السلام :سخن مؤمن درباره خودش، راست تر از سخن هفتاد مؤمن درباره اوست.

۳۲۸۵

بى اعتبارى اقرار شخص مجبور

۱۶۸۲۱.امام على عليه السلام :هر كه به سبب تهديد يا بازداشت يا شكنجه به گناهى كه حدّ دارد اقرار كند، اقرارش پذيرفته نيست و حدّ بر او جارى نمى شود.

۱۶۸۲۲.امام على عليه السلام :كسى كه بر اثر شكنجه يا زندانى شدن يا ترساندن و يا تهديد اقرار كند، حدّى بر او جارى نمى شود.

۱۶۸۲۳.امام باقر عليه السلام :على عليه السلام مى فرمود: كسى كه به كتك خوردن يا بسته شدنِ در غُل و زنجير يا زندان يا سرزنش و خشونت تهديد شود [و به دزدى اقرار كند] دستش قطع نمى شود و اگر اقرار نكند، به علت تهديد، حدّ از او ساقط مى شود.

۱۶۸۲۴.امام صادق عليه السلام ( ـ در پاسخ به سليمان بن خالد كه به ايشان عرض كرد: ) فرمود : آرى، اما اگر اقرار به دزدى كند ولى مال مسروقه را نياورد، قطع نمى شود ؛ چون وى به كيفر عليه خود اعتراف كرده است.

1.الكافي : ۷/۳۹۵/۵.

2.صفات الشيعة : ۱۱۶/۶۰.

3.دعائم الإسلام : ۲/۴۶۶/۱۶۵۵.

4.قرب الإسناد : ۵۴/۱۷۵.

5.وسائل الشيعة : ۱۸/۴۹۸/۳.

6.الكافي : ۷/۲۲۳/۹.