۱۶۷۸۵.عنه عليه السلام :أقرَبُ ما يكونُ العَبدُ مِن اللّه ِ جلَّ و عَزَّ إذا خَفَّ بَطنُهُ. و أبغَضُ ما يكونُ العَبدُ إلَى اللّه ِ عَزَّ و جلَّ إذا امتَلَأَ بَطنُهُ.۱
(انظر) السجود : باب ۱۷۳۵.
۳۲۷۸
أقرَبُ الخَلقِ إلَى اللّه ِ يَومَ القِيامَةِ
۱۶۷۸۶.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :ثلاثةٌ هُم أقرَبُ الخَلقِ إلَى اللّه ِ يَومَ القِيامَةِ حتّى يَفرُغَ (الناسُ) مِن الحِسابِ : رجُلٌ لم تَدَعْهُ قُدرَتُهُ في حالِ غَضَبِهِ إلى أن يَحيفَ على مَن تَحتَ يَدَيهِ. و رجُلٌ مَشى بينَ اثنَينِ فلم يَمِلْ مَعَ أحَدِهِما علَى الآخَرِ بشَعيرَةٍ. و رجُلٌ قالَ الحَقَّ فيما لَهُ و علَيهِ.۲
۱۶۷۸۷.عنه عليه السلام :الزارِعونَ كُنوزُ الأنامِ. يَزرَعُونَ طَيِّبا أخرَجَهُ اللّه ُ عَزَّ و جلَّ. و هُم يَومَ القِيامَةِ أحسَنُ الناسِ مَقاما و أقرَبُهُم مَنزِلَةً. يُدْعَونَ المُبارَكينَ.۳
۳۲۷۹
غايَةُ التَّقَرُّبِ
۱۶۷۸۸.الكافي :رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله ـ لمّا اُسرِيَ بهِ ـ : يا رَبِّ، ما حالُ المؤمِنِ عِندَكَ ؟ قالَ : يا محمّدُ... ما يَتَقَرَّبُ إلَيَّ عَبدٌ مِن عِبادِي بشيءٍ أحَبّ إلَيَّ ممّا افتَرَضتُ علَيهِ. و إنّهُ لَيَتقرَّبُ إلَيَّ بالنافِلَةِ حتّى اُحِبَّهُ. فإذا أحبَبتُهُ كنتُ إذا سَمعَهُ الذي يَسمَعُ بهِ. و بَصَرَهُ الذي يُبصِرُ بهِ. و لِسانَهُ الذي يَنطِقُ بهِ. و يَدَهُ التي يَبطِشُ بها. إن دَعاني أجَبتُهُ. و إن سَألَني أعطَيتُهُ.۴
۱۶۷۸۵.امام صادق عليه السلام :نزديكترين زمان بنده به خداوند عزّ و جلّ هنگامى است كه شكمش سبك باشد و مبغوضترين زمان بنده به خداوند عزّ و جلّ زمانى است كه شكمش پُر باشد.
۳۲۷۸
نزديكترين خلق به خداوند در روز قيامت
۱۶۷۸۶.امام صادق عليه السلام :سه نفرند كه در روز قيامت، نزديكترين خلق به خدايند تا آن گاه كه كار حسابرسى مردم تمام شود: مردى كه در حال خشم، قدرتش او را به ستم كردن بر زير دستش وا ندارد، مردى كه ميان دو نفر حركت كند و به اندازه جوى به يكى از آن دو نزديكتر نشود و مردى كه به سود و زيان خود، حق را بگويد.
۱۶۷۸۷.امام صادق عليه السلام :كشاورزان، گنجهاى مردمند. آنان بذرهاى پاكيزه و حلالى را كه خداوند عزّ و جلّ آفريده است، مى كارند. آنان در روز قيامت از همه مردم مقامى نيكوتر و منزلتى مقرّبتر دارند و به نام «با بركتها» خوانده مى شوند.
۳۲۷۹
اوج تقرّب
۱۶۷۸۸.الكافي :پيامبر خدا صلى الله عليه و آله [در شبى كه به آسمان برده شد ]گفت : پروردگارا! حال مؤمن نزد تو چون است؟ فرمود: اى محمّد!... هيچ بنده اى از بندگانم با چيزى كه نزد من محبوبتر باشد از آنچه بر او واجب كرده ام، به من نزديك نشد. همانا او با نماز نافله به من نزديك مى شود، تا جايى كه دوستدار او مى شوم. پس چون دوستش بدارم آن گاه گوش او شوم كه بدان بشنود و چشم او شوم كه بدان ببيند و زبان او شوم كه با آن سخن بگويد و دست او شوم كه با آن ضربه زند. اگر مرا بخواند پاسخش دهم و اگر از من خواهشى كند، خواهشش را برآورم.
1.الكافي : ۶/۲۶۹/۴.
2.الخصال : ۸۱/۵.
3.الكافي : ۵/۲۶۱/۷.
4.الكافي : ۲/۳۵۲/۸.