۳۲۵۳

نَبذُ الكِتابِ

الكتاب :

وَ إذْ أَخَذَ اللّه ُمِيثاقَ الَّذِينَ اُوتُوا الْكِتَابَ لَتُبَيِّنُنَّهُ لِلنَاسِ وَ لاَ تَكْتُمُونَهُ فَنَبَذُوهُ وَرَاءَ ظُهُورِهِم وَ اشْتَرَوْا بِهِ ثَمَنا قَلِيلاً فَبِئْسَ مَا يَشْتَرُونَ».^۱

وَ لَمَّا جَاءَهُمْ رَسُولٌ مِنْ عِنْدِ اللّه ِ مُصَدِّقٌ لِما مَعَهُمْ نَبَذَ فَرِيقٌ مِنَ الَّذِينَ اُوتُوا الْكِتَابَ كِتابَ اللّه ِ وَرَاءَ ظُهُورِهِمْ كَأَنَّهُمْ لاَ يَعْلَمُونَ».^۲

الحديث :

۱۶۶۸۲.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :مَن قَرَأَ القرآنَ فماتَ فَدَخَلَ النارَ فهُو ممَّن كانَ يَتَّخِذُ آياتِ اللّه ِ هُزُوا.^۳

۳۲۵۳

دور افكندنِ قرآن

قرآن:

«و [ياد كن] هنگامى را كه خداوند از كسانى كه به آنان كتاب داده شده، پيمان گرفت كه حتما بايد آن را [به وضوح ]براى مردم بيان نماييد و كتمانش نكنيد. پس، آن [عهد ]را پشت سر خود انداختند و در برابر آن، بهايى ناچيز به دست آوردند. و چه بد معامله اى كردند».

«و آن گاه كه فرستاده اى از جانب خدا برايشان آمد ـ كه آنچه را با آنان بود تصديق مى داشت ـ گروهى از اهل كتاب، كتاب خدا را پشت سر افكندند، چنان كه گويى [از آن هيچ ]نمى دانند».

حديث :

۱۶۶۸۲.امام على عليه السلام :هر كه قرآن خوان باشد و بميرد و [با اين حال] به دوزخ رود، او از كسانى بوده كه آيات خدا را به ريشخند مى گرفته است.

1.آل عمران : ۱۸۷.

2.البقرة : ۱۰۱.

3.نهج البلاغة : الحكمة ۲۲۸.