۱۶۶۳۹.عنه صلى الله عليه و آله :مَثَلُ القرآنِ إذا عاهَدَ علَيهِ صاحِبُهُ فَقَرَأهُ بالليلِ و النهارِ كَمَثَلِ رجُلٍ لَهُ إبِلٌ فإن عَقَلَها حَفِظَها. و إن أطلَقَ عِقالَها ذَهَبَت. فكذلكَ القرآنُ.^۱

۱۶۶۴۰.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :مَن نَسِيَ سُورَةً مِن القرآنِ مُثِّلَت لَهُ في صُورَةٍ حَسَنةٍ و دَرَجةٍ رَفيعَةٍ. فإذا رَآها قالَ : من أنتِ ؟ ما أحسَنَكِ ! لَيتَكِ لي ! فتقولُ : أ ما تَعرِفُني ؟ أنا سُورَةُ كذا و كذا. لو لم تَنسَني لَرَفَعتُكَ إلى هذا المَكانِ.^۲

(انظر) وسائل الشيعة : ۴ / ۸۴۵ باب ۱۲.
كنز العمّال : ۱ / ۶۱۵.
الكافي : ۲ / ۵۷۶.

۳۲۴۷

جَزاءُ حَمَلَةِ القُرآنِ

۱۶۶۴۱.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله :حَمَلةُ القرآنِ هُمُ المَحفوفُونَ برَحمَةِ اللّه ِ. المَلبوسونَ بنُورِ اللّه ِ عَزَّ و جلَّ.^۳

۱۶۶۴۲.عنه صلى الله عليه و آله :حَمَلةُ القرآنِ عُرَفاءُ أهلِ الجَنّةِ يَومَ القِيامَةِ.^۴

۱۶۶۳۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :حكايت قرآن، هر گاه كه حافظِ آن شب و روز قرآن را بخواند و بدين وسيله آن را [در ذهن خود ]نگه دارد، حكايت مردى است كه شترى دارد؛ اگر زانوى آن را ببندد نگهش مى دارد و اگر زانو بندش را باز كند، شتر مى رود. قرآن نيز چنين است.

۱۶۶۴۰.امام صادق عليه السلام :هر كس سوره اى از قرآن را فراموش كند، آن سوره [در بهشت ]به صورتى زيبا و درجه اى رفيع در برابرش مجسم مى شود و چون او را ببيند، گويد: تو كيستى؟ چقدر زيبايى! كاش از آنِ من بودى. جواب دهد: مرا نمى شناسى؟ من فلان و بهمان سوره هستم. اگر مرا فراموش نكرده بودى، تو را به اين مكان بالا مى آوردم.

۳۲۴۷

پاداش قرآن دانان

۱۶۶۴۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :اين قرآن دانان هستند كه در رحمت خدا قرار دارند و پوشيده در نور او.

۱۶۶۴۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :قرآن دانان در روز قيامت رؤساى [قبيله ]بهشتيانند.

1.كنز العمّال : ۲۸۵۴.

2.ثواب الأعمال : ۲۸۳/۱.

3.جامع الأخبار : ۱۱۵/۲۰۲.

4.كنز العمّال : ۲۲۸۹. ۲۲۸۸. ۲۲۹۰.