الحديث :

۱۶۵۸۷.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله :علَيكُم بالقرآنِ، فاتَّخِذُوهُ إماما و قائدا.^۱

۱۶۵۸۸.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :إنّه سَيأتي علَيكُم مِن بَعدي زَمانٌ ليسَ فيهِ شيءٌ أخفى مِن الحقِّ. و لا أظهَرَ مِن الباطِلِ... فالكتابُ و أهلُهُ في ذلكَ الزَّمانِ في الناسِ و لَيسا فيهِم. و مَعَهُم و ليسا مَعَهُم. لأنَّ الضَّلالَةَ لا تُوافِقُ الهُدى و إنِ اجتَمَعا. فاجتَمَعَ القَومُ علَى الفُرقَةِ. و افتَرَقُوا علَى الجَماعَةِ. كَأنَّهُم أئمّةُ الكتابِ و ليسَ الكتابُ إمامَهُم. فلم يَبقَ عِندَهُم مِنهُ إلاّ اسمُهُ. و لا يَعرِفُونَ إلاّ خَطَّهُ و زَبْرَهُ.^۲

۳۲۳۸

القُرآنُ أحسَنُ الحَديثِ

الكتاب :

اللّه ُ نَزَّلَ أَحْسَنَ الْحَدِيثِ كِتَابا مُتَشَابِها مَثَانِيَ تَقْشَعِرُّ مِنْهُ جُلُودُ الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ ثُمَّ تَلِينُ جُلُودُهُمْ وَ قُلُوبُهُمْ إِلَى ذِكْرِ اللّه ِ».^۳

حديث :

۱۶۵۸۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :بر شما باد قرآن، آن را پيشوا و راهبر خود كنيد.

۱۶۵۸۸.امام على عليه السلام :به زودى پس از من روزگارى بر شما بيايد كه در آن روزگار چيزى نا پيداتر از حق و آشكارتر از باطل نيست... پس، قرآن و اهل آن در آن روزگار در ميان مردم هستند ولى نيستند. با آنان هستند ولى نيستند^۴ ؛ زيرا كه گمراهى با هدايت سازش نمى كند، هر چند در كنار هم باشند. پس مردم بر تفرقه و جدايى همداستانند و در حالى جمع اند كه پراكنده و متفرقند، گويى كه آنان پيشوايان قرآنند نه قرآن پيشواى آنان. پس، در ميان آنان از قرآن جز نامش، چيزى باقى نماند و جز خطّ و رسمش، چيز ديگرى را از آن نشناسند.

۳۲۳۸

قرآن، نيكوترين سخن است

قرآن:

«خدا نيكوترين سخن را [به صورت] كتابى متشابه، متضمن وعده و وعيد نازل كرده است. آنان كه از پروردگارشان مى هراسند، پوست بدنشان از آن به لرزه مى افتد. سپس پوستشان و دلشان به ياد خدا نرم مى گردد».

1.كنز العمّال : ۴۰۲۹.

2.نهج البلاغة : الخطبة ۱۴۷.

3.الزمر : ۲۳.

4.يعنى به ظاهر در ميان مردم به سر مى برند ؛ امّا در انديشه و كردار با مردم آن روزگار فاصله زيادى دارند.