(انظر) بحار الأنوار : ۷۶ / ۷۴. ۸۶. ۱۱۷. ۱۲۱. ۱۴۴. ۱۶۵. ۱۷۵. ۳۱۵. فإنّ فيها أخبارا ضِعافا فيما ينفي الفقر أو يوجبه.

۳۱۸۴

اعتِذارُ اللّه ِ سُبحانَه مِنَ الفُقَراءِ!

۱۶۲۴۲.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :إنّ اللّه َ عَزَّ و جلَّ يَلتَفِتُ يَومَ القِيامَةِ إلى فُقَراءِ المؤمنينَ شَبيها بالمُعتَذِرِ إلَيهِم. فيَقولُ : و عِزَّتي و جَلالي. ما أفقَرتُكُم في الدنيا مِن هَوانٍ بِكُم عَلَيَّ. و لَتَرَونَ ما أصنَعُ بِكُمُ اليَومَ !^۱

۱۶۲۴۳.عنه عليه السلام :إنّ اللّه َ جلَّ ثناؤهُ لَيَعتَذِرُ إلى عَبدِهِ المؤمنِ المُحْوِجِ في الدنيا كما يَعتَذِرُ الأخُ إلى أخيهِ. فيَقولُ : و عِزَّتي و جَلالي. ما أحوَجتُكَ في الدنيا مِن هَوانٍ كانَ بِكَ عَلَيَّ. فارفَعْ هذا السَّجْفَ فانظُرْ إلى ما عَوَّضتُكَ مِن الدنيا. قالَ : فَيَرفَعُ فيَقولُ : ما ضَرَّني ما مَنَعتَني مع ما عَوَّضتَني ؟!^۲

۳۱۸۴

عذرخواهى خداوند سبحان از فقيران!

۱۶۲۴۲.امام صادق عليه السلام :خداوند عزّ و جلّ در روز قيامت به مؤمنان فقير، با نگاهى پوزش خواهانه مى نگرد و مى فرمايد: به عزّت و جلالم سوگند كه من در دنيا از روى خوارى و بى اعتنايى به شما، فقيرتان نكردم. هر آينه امروز رفتار مرا با خود مى بينيد.

۱۶۲۴۳.امام صادق عليه السلام :[در روز قيامت] خداوند، جلّ ثناؤه، همچنان كه برادرى از برادرش پوزش مى خواهد، از بنده مؤمن نيازمند خود در دنيا، پوزش مى خواهد و مى فرمايد: به عزّت و جلالم سوگند كه من تو را در دنيا از سر خواريت نزد من، محتاج نكردم. اكنون اين رو پوش را بردار و ببين به جاى دنيا به تو چه داده ام. او رو پوش را برمى دارد و مى گويد: با اين عوضى كه به من دادى مرا چه زيان كه در دنيا. چيزهايى را از من گرفتى!

1.بحار الأنوار : ۷۲/۱۱/۱۱.

2.الكافي : ۲/۲۶۴/۱۸.