۱۶۲۳۰.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :ضَمِنتُ لِمَنِ اقتَصَدَ أن لا يَفتَقِرَ.۱
(انظر) الحجّ : باب ۷۰۳.
۳۱۸۳
ما يوجِبُ الفَقرَ
۱۶۲۳۱.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله :مَن تَفاقَرَ افتَقَرَ.۲
۱۶۲۳۲.عنه صلى الله عليه و آله :الأمانَةُ تَجلِبُ الغَناءَ. و الخِيانَةُ تَجلِبُ الفَقرَ.۳
۱۶۲۳۳.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :إظهارُ الحِرصِ يُورثُ الفَقرَ.۴
۱۶۲۳۴.عنه عليه السلام :حُكِمَ بالفاقَةِ على مُكثِرِها ـ يَعني الدنيا ـ و اُعِينَ بالراحَةِ مَن رَغِبَ عنها.۵
۱۶۲۳۵.عنه عليه السلام :إنّ الأشياءَ لمّا ازدَوَجَت. ازدَوَجَ الكَسلُ و العَجزُ. فَنَتَجَ مِنهُما الفَقرُ.۶
۱۶۲۳۶.عنه عليه السلام :مَن فَتَحَ على نفسِهِ بابا مِن المَسألَةِ فَتَحَ اللّه ُ علَيهِ بابا مِن الفَقرِ.۷
۱۶۲۳۷.عنه عليه السلام :تَركُ نَسجِ العَنكبوتِ في البُيوتِ يُورِثُ الفَقرَ. و البَولُ في الحَمّامِ يُورِثُ الفَقرَ. و الأكلُ علَى الجَنابَةِ يُورِثُ الفَقرَ. و التَّخلُّلُ بالطَّرفاءِ يُورِثُ الفَقرَ. و التَّمشُّطُ مِن قِيامٍ يُورِثُ الفَقرَ. و تَركُ القُمامَةِ في البَيتِ يُورِثُ الفَقرَ. و اليَمينُ الفاجِرَةُ تُورِثُ الفَقرَ. و الزِّنا يُورِثُ الفَقرَ. و إظهارُ الحِرصِ يُورِثُ الفَقرَ. و النَّومُ بينَ العِشاءَينِ يُورِثُ الفَقرَ. و النَّومُ قبلَ طُلوعِ الشَّمسِ يُورِثُ الفَقرَ. و تَركُ التَّقديرِ في المَعيشَةِ يُورثُ الفَقرَ. و قَطيعَةُ الرَّحِمِ يُورِثُ الفَقرَ. و اعتيادُ الكَذِبِ يُورِثُ الفَقرَ. و كَثرَةُ الاستِماعِ إلَى الغِناءِ يُورِثُ الفَقرَ. و رَدُّ السائلِ الذَّكَرِ بالليلِ يُورِثُ الفَقرَ.۸
۱۶۲۳۰.امام صادق عليه السلام :من براى كسى كه ميانه روى (صرفه جويى) كند، ضمانت مى كنم كه فقير نشود.
۳۱۸۳
آنچه فقر مى آورد
۱۶۲۳۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :كسى كه دم از نادارى زند، نادار شود.
۱۶۲۳۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :امانتدارى توانگرى مى آورد و خيانت [در امانت] فقر.
۱۶۲۳۳.امام على عليه السلام :حرص زدن، فقر مى آورد.
۱۶۲۳۴.امام على عليه السلام :فزون خواهِ دنيا محكوم به فقر است. و روي گردانِ از دنيا آسايش يار اوست.
۱۶۲۳۵.امام على عليه السلام :آن گاه كه اشياء با هم جفت شدند، كاهلى و ناتوانى جفت يكديگر شدند و فقر از آنها متولّد شد.
۱۶۲۳۶.امام على عليه السلام :هر كه درى از نياز خواهى به روى خود بگشايد، خداوند درى از فقر به رويش باز كند.
۱۶۲۳۷.امام على عليه السلام :وجود تارهاى عنكبوت در اتاقها فقر مى آورد، ادرار كردن در حمّام فقر مى آورد، خوردن در حال جنابت فقر مى آورد، خلال كردن دندانها با شاخه درخت گز فقر مى آورد، ايستاده شانه زدن فقر مى آورد، باقى گذاشتن خاكروبه در خانه فقر مى آورد، سوگند دروغ خوردن فقر مى آورد، زنا كردن فقر مى آورد، حرص زدن فقر مى آورد، خواب ميان مغرب و عشاء فقر مى آورد، خواب پيش از طلوع خورشيد فقر مى آورد، رعايت نكردن صرفه جويى در معاش فقر مى آورد، بريدن پيوند خويشاوندى فقر مى آورد، عادت داشتن به دروغ فقر مى آورد، زياد گوش دادن به ساز و آواز فقر مى آورد، ردّ كردن مردِ گدا در شب فقر مى آورد.
1.الخصال : ۹/۳۲.
2.. بحار الأنوار : ۷۶/۳۱۶/۶.
3.بحار الأنوار: ۷۵/۱۱۴/۶.
4.. بحار الأنوار : ۷۶/۳۱۴/۱.
5.تحف العقول : ۲۲۱.
6.. تحف العقول : ۲۲۰.
7.بحار الأنوار : ۱۰۳/۲۰/۴.
8.الخصال : ۵۰۴/۲.