۱۶۱۳۸.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :كانَ أبي عليه السلام يَقولُ إذا أصبَحَ :... اللّهُمَّ إنّي أعوذُ بِكَ مِن دَركِ الشَّقاءِ. و مِن شَماتَةِ الأَعداءِ. و أعوذُ بِكَ مِنَ الفَقرِ وَ الوَقرِ. و أعوذُ بِكَ مِن سوءِ المَنظَرِ فِي الأَهلِ وَ المالِ وَ الوَلَدِ.^۱

۱۶۱۳۹.عنه عليه السلام :اللّهُمَّ... لا تُفقِرنا بَعدَ إذ أغنَيتَنا.^۲

۱۶۱۴۰.الإمامُ الكاظمُ عليه السلام ( ـ في دُعاءِ شَهرِ رَمَضانَ ـ ) : اللّهُمَّ بِذلِكَ فَاكفِني هَولَ هذِهِ السَّنَةِ و آفاتِها. و أسقامَها و فِتنَتَها. و شُرورَها و أحزانَها. و ضيقَ المَعاشِ فيها.^۳

۳۱۷۴

الفَقرُ وَ الكُفرُ

۱۶۱۴۱.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله :كادَ الفَقرُ أن يَكونَ كُفرا.^۴

۱۶۱۴۲.عنه صلى الله عليه و آله :لَولا رَحمَةُ رَبّي عَلى فُقَراءِ اُمَّتي. كادَ الفَقرُ يَكونُ كُفرا.^۵

۱۶۱۴۳.عنه صلى الله عليه و آله :إنَّما يَخشَى المُؤمِنُ الفَقرَ مَخافَةَ الآفاتِ عَلى دينِهِ.^۶

۱۶۱۳۸.امام صادق عليه السلام :پدرم صبحگاهان مى فرمود : «... بار خدايا! هر آينه به تو پناه مى برم از اين كه تيره بختى را درك كنم و از دشمنان سرزنش بينم. به تو پناه مى جويم از فقر و سنگين بارى ؛ و از اين كه در خاندان و دارايى و فرزندانم. چهره اى زشت يابم».

۱۶۱۳۹.امام صادق عليه السلام :بار خدايا!... از آن پس كه مرا توانگرى بخشيدى. به فقر گرفتارم مكن.

۱۶۱۴۰.امام كاظم عليه السلام ( ـ در دعاى ماه رمضان ـ ) : بار خدايا! بدين سان. بيم و آفت هاى اين سال و بيمارى ها و فتنه و بدى ها و اندوه ها و تنگناىِ معيشت در آن را از من دور بدار.

۳۱۷۴

فقر و كفر

۱۶۱۴۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :فقر. انسان را در آستانه كفر قرار مى دهد.

۱۶۱۴۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :اگر پروردگار من به فقيران امّتم مهر نمى ورزيد. فقر آنان را در آستانه كفر قرار مى داد.

۱۶۱۴۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :جز اين نيست كه بيم مؤمن از فقر از آن رو است كه دينش آفت مى پذيرد.

1.الكافي : ۲ / ۵۲۵ / ۱۳ عن أبي بصير.

2.تهذيب الأحكام : ۳ / ۱۲۶ / ۲۶۸.

3.الكافي : ۴ / ۷۳ / ۳.

4.الكافي : ۲ / ۳۰۷ / ۴ عن السكوني عن الإمام الصادق عليه السلام.

5.جامع الأخبار : ۳۰۰ / ۸۱۷.

6.ربيع الأبرار : ۴ / ۱۴۲.