۳۱۵۰

الفَراغُ

الكتاب :

فَإذا فَرَغْتَ فَانْصَبْ * وَ إلى رَبِّكَ فَارْغَبْ».^۱

الحديث :

۱۵۹۶۶.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله :أشَدُّ الناسِ حِسابا يَومَ القِيامَةِ المَكفِيُّ الفارِغُ، إن كانَ الشُغلُ مَجهَدَةً فالفَراغُ مَفسَدَةٌ.^۲

۱۵۹۶۷.عنه صلى الله عليه و آله :إنَّ اللّه َ يُبغِضُ الصَّحيحَ الفارِغَ. لا في شُغلِ الدنيا و لا في شُغلِ الآخِرَةِ.^۳

۱۵۹۶۸.عنه صلى الله عليه و آله :خَلَّتانِ كثيرٌ مِن الناسِ فيهِما مَفتونٌ : الصِّحَّةُ و الفَراغُ.^۴

۱۵۹۶۹.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :مِن الفَراغِ تكونُ الصَّبوَةُ.^۵

۱۵۹۷۰.عنه عليه السلام :مَع الفَراغِ تَكونُ الصَّبوَةُ.^۶

۱۵۹۷۱.عنه عليه السلام :اِعلَمْ أنَّ الدنيا دارُ بَلِيَّةٍ لم يَفرُغْ صاحِبُها فيها قَطُّ ساعَةً إلاّ كانَت فَرغَتُهُ علَيهِ حَسرَةً يَومَ القِيامَةِ.^۷

۳۱۵۰

فراغت

قرآن:

«پس، چون فراغت يافتى، به طاعت در كوش. و با اشتياق به سوى پروردگارت روى آور».

حديث :

۱۵۹۶۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :روز قيامت سخت ترين حسابرسى را كسى دارد كه كارهايش را ديگران [از پيشكار و نوكر و خدمتكار ]انجام دهند و خودش بي كار بگردد. گو اين كه كار كردن مايه رنج و زحمت است اما بيكارى موجب فساد و تباهى است.

۱۵۹۶۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند از شخص تندرست بيكاره كه نه در كار دنياست و نه سرگرم كار آخرت، نفرت دارد.

۱۵۹۶۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :دو چيز است كه مايه فتنه (آزمايش يا فساد) بسيارى از مردم است: تندرستى و فراغت (بيكارى).

۱۵۹۶۹.امام على عليه السلام :هوا و هوس برخاسته از فراغت است.

۱۵۹۷۰.امام على عليه السلام :با فراغت، هوسرانى است.

۱۵۹۷۱.امام على عليه السلام :بدان كه دنيا سراى آزمايش و گرفتارى است، كه آدمى هرگز در آن ساعتى آسوده و بي كار نشود، مگر اين كه آن بيكارى در روز قيامت مايه افسوس او گردد.

1.الشَرح : ۷. ۸.

2.تنبيه الخواطر : ۱/۶۰.

3.شرح نهج البلاغة : ۱۷/۱۴۶.

4.الكافي : ۸/۱۵۲/۱۳۶.

5.غرر الحكم : ۹۲۵۱.

6.غرر الحكم : ۹۷۴۳.

7.نهج البلاغة: الكتاب۵۹.