۳۰۸۲

الإمامُ و عِلمُ الغَيبِ

الكتاب :

يَعْلَمُ ما بَيْنَ أيْدِيهِمْ وَ ما خَلْفَهُمْ وَ لا يُحِيطُونَ بِشَيْءٍ مِنْ عِلْمِهِ إلاَّ بِما شاءَ ».^۱

الحديث :

۱۵۵۷۶.الإمامُ عليٌّ عليه السلام ( ـ لَمّا قالَ لَهُ بعضُ أصحابِهِ (و كانَ كَلبِيّا) ) : يا أخا كَلبٍ، ليسَ هُو بعِلمِ غَيبٍ. و إنّما هُو تَعَلُّمٌ مِن ذِي عِلمٍ. و إنَّما عِلمُ الغَيبِ عِلمُ الساعَةِ. و ما عَدَّدَهُ اللّه ُ سبحانَهُ بقولِهِ : «إِنَّ اللّه َ عِندَهُ عِلمُ السّاعَةِ و يُنَزِّلُ الغَيثَ و يَعْلَمُ ما في الأرْحامِ» ^۲ فَيَعلَمُ اللّه ُ سبحانَهُ ما في الأرحامِ مِن ذَكَرٍ أو اُنثى. و قَبيحٍ أو جَميلٍ. و سَخيٍّ أو بَخيلٍ. و شَقيٍّ أو سَعيدٍ. و مَن يكونُ فِي النارِ حَطبا. أو فِي الجِنانِ للنَّبيِّينَ مُرافِقا. فهذا عِلمُ الغَيبِ الذي لا يَعلَمُهُ أحَدٌ إلاّ اللّه ُ. و ما سِوى ذلكَ فَعِلمٌ عَلَّمَهُ اللّه ُ نَبِيَّهُ فَعَلَّمَنيهِ. و دَعا لِي بأن يَعِيَهُ صَدرِي. و تَضطَمَّ علَيهِ جَوانِحي.^۳

۳۰۸۲

امام و علم غيب

قرآن :

«آنچه در پيش روى آنان و آنچه در پشت سرشان است، مى داند. و به چيزى از علم او احاطه نمى يابند مگر به آن چه او خود بخواهد».

حديث :

۱۵۵۷۶.امام على عليه السلام ( ـ وقتى يكى از ياران ايشان [از قبيله كلب] به آن حض ) فرمود : اى مرد كلبى! اين علم غيب نيست، بلكه بر اثر فرا گرفتن از صاحب علمى است. علم غيب، علم داشتن به زمان قيامت است و آنچه خداوند سبحان آنها را بر شمرده و فرموده است : «همانا علم قيامت نزد خداست و باران فرو مى فرستد و آنچه را كه در زهدانهاست، مى داند». پس خداوند سبحان مى داند كه جنينى كه در زهدانها[ى مادران ]است آيا پسر است يا دختر، زشت است يا زيبا، بخشنده است يا بخيل، بدبخت است يا خوشبخت. و مى داند كه چه كسى هيزم آتش جهنم است، يا در بهشت يار و همراه پيامبران. اينهاست علم غيبى كه هيچ كس جز خداوند آنها را نمى داند. سواى اينها دانشى است كه خداوند به پيامبرش آموخت و او هم آنها را به من ياد داد و برايم دعا كرد كه سينه ام آن را نگه دارد و پهلوهايم آن را در ميان گيرد.

1.البقرة : ۲۵۵.

2.لقمان : ۳۴.

3.نهج البلاغة :الخطبة ۱۲۸.