۱۵۳۹۸.عنه عليه السلام :رَحِمَ اللّه ُ امرَأً (عَبدا) سَمِعَ حُكما فَوَعى... اغتَنَمَ المَهَلَ، و بادَرَ الأجَلَ. و تَزَوَّدَ مِن العَمَلِ.^۱

۱۵۳۹۹.عنه عليه السلام ( ـ في وصيَّتِهِ لابنِهِ ـ ) : إذا وَجَدتَ مِن أهلِ الفاقَةِ مَن يَحمِلُ لكَ زادَكَ إلى يَومِ القِيامَةِ. فَيُوافِيكَ بهِ غَدا حيثُ تَحتاجُ إلَيهِ. فَاغتَنِمْهُ و حَمِّلْهُ إيّاهُ.^۲

۱۵۴۰۰.عنه عليه السلام ( ـ أيضا ـ ) : اغتَنِمْ مَنِ استَقرَضَكَ في حالِ غِناكَ. لِيَجعَلَ (يَحصلَ) قَضاءَهُ لكَ في يَومِ عُسرَتِكَ.^۳

۱۵۴۰۱.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :اِغتَنِمْ مِن أهلِ زَمانِكَ خَمسا : إن حَضَرتَ لم تُعرَفْ. و إن غِبتَ لم تُفتَقَدْ. و إن شَهِدتَ لم تُشاوَرْ. و إن قُلتَ لَم يُقبَلْ قَولُكَ. و إن خَطَبتَ لم تُزَوَّجْ.^۴

۳۰۶۳

غَنيمَةُ الأكياسِ

۱۵۴۰۲.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :غَنيمَةُ الأكياسِ مُدارَسَةُ الحِكمَةِ.^۵

۱۵۳۹۸.امام على عليه السلام :رحمت خدا بر آن كس (بنده اى) كه سخن حكيمانه اى را شنيد و پذيرا شد،... مهلت عمر را غنيمت شمرد و بر مرگ پيشى گرفت و از عمل توشه اندوخت.

۱۵۳۹۹.امام على عليه السلام ( ـ در سفارش به فرزند خويش ـ ) فرمود : هرگاه از نيازمندان كسى را يافتى كه با خودش توشه تو را به روز قيامت بَرَد و فردا روز كه تو به آن توشه نياز دارى آن را به تو رساند، وجود او را غنيمت شمار و آن بارِ توشه را بر دوش او نِه.

۱۵۴۰۰.امام على عليه السلام ( ـ در سفارش به فرزندش ـ ) فرمود : وجود كسى را كه در روزگار توانگريت از تو وام خواهد تا در روز سختى و تنگ دستيت (روز قيامت) آن وام را به تو پس دهد، غنيمت شمار.

۱۵۴۰۱.امام باقر عليه السلام :از مردم روزگارت پنج چيز را [براى خود] غنميت دان : هرگاه حضور داشته باشى، تو را نشناسند و هرگاه غايب باشى، كسى جوياى تو نشود و هرگاه در انجمنى باشى، با تو مشورت نشود و اگر سخنى گويى سخنت پذيرفته نشود و اگر به خواستگارى رفتى به تو همسر ندهند.

۳۰۶۳

غنيمت زيركان

۱۵۴۰۲.امام على عليه السلام :غنيمت زيركان، آموختن حكمت است.

1.نهج البلاغة : الخطبة ۷۶.

2.نهج البلاغة: الكتاب۳۱.

3.نهج البلاغة : الكتاب ۳۱.

4.تحف العقول : ۲۸۴.

5.غرر الحكم : ۶۴۴۱.