۳۰۵۷
دَواءُ الغَفلَةِ
۱۵۳۴۴.الإمامُ عليٌّ عليه السلام ( ـ في صفةِ النبيِّ صلى الله عليه و آله ـ ) : طَبيبٌ دَوّارٌ بِطِبِّهِ. قد أحكَمَ مَراهِمَهُ. و أحمى (أمضى) مَواسِمَهُ. يَضَعُ ذلكَ حيثُ الحاجَةُ إلَيهِ. مِن قلوبٍ عُمْيٍ. و آذانٍ صُمٍّ. و ألسِنَةٍ بُكمٍ. مُتَتَبِّعٌ بِدوائهِ مَواضِعَ الغَفلَةِ. و مَواطِنَ الحَيرَةِ.۱
۱۵۳۴۵.عنه عليه السلام :فَتَداوَ مِن داءِ الفَترَةِ في قَلبِكَ بعَزِيمَةٍ. و مِن كَرَى الغَفلَةِ في ناظِرِكَ بِيَقَظَةٍ.۲
۱۵۳۴۶.عنه عليه السلام :و إنَّ للذِّكرِ لَأهلاً أخَذُوهُ مِن الدنيا بَدَلاً. فلم تَشغَلْهُم تِجارَةٌ و لا بَيعٌ عَنهُ. يَقطَعُونَ بهِ أيّامَ الحَياةِ. و يَهتِفُونَ بِالزَّواجِرِ عن مَحارِمِ اللّه ِ في أسماعِ الغافِلينَ.۳
۱۵۳۴۷.عنه عليه السلام :اُوصِيكُم بتَقوَى اللّه ِ... أيقِظُوا بها نَومَكُم. و اقطَعُوا بها يَومَكُم.۴
۳۰۵۷
داروى غفلت
۱۵۳۴۴.امام على عليه السلام ( ـ در وصف پيامبر صلى الله عليه و آله ـ ) فرمود : پزشكى است كه با طبِّ خود همواره ميان مردم مى گردد. مرهمهايش را آماده كرده و نيشترش را سرخ نموده است و آنها را بر هر جا كه نياز باشد، مى نهد : بر دلهاى كور و گوشهاى كر و زبانهاى گنگ. با دارويش در پى يافتن جايگاههاى غفلت و مراكز سرگردانى برمى آيد [تا دارويش را بر آنها نهد].
۱۵۳۴۵.امام على عليه السلام :پس، با تصميم و كوشش، دردِ سُستىِ دلِ خويش را درمان كن و با بيدارى، خواب غفلت را از ديده ات بزداى.
۱۵۳۴۶.امام على عليه السلام :ياد خدا، اهلى دارد كه آن را به جاى دنيا برگرفته اند و از اين رو، هيچ سوداگرى و خريد و فروشى آنان را از ياد خدا باز نمى دارد؛روزهاى زندگى را با ياد خدا سپرى مى كنند و سخنان بازدارنده از حرامهاى خدا را در گوشهاى غافلان فرياد مى زنند.
۱۵۳۴۷.امام على عليه السلام :شما را به تقواى الهى سفارش مى كنم... با تقوا خوابِ خود را به بيدارى بدل كنيد و روزِ خود را با آن به پايان بريد.
1.نهج البلاغة : الخطبة ۱۰۸.
2.نهج البلاغة : الخطبة ۲۲۳.
3.نهج البلاغة : الخطبة ۲۲۲.
4.نهج البلاغة : الخطبة ۱۹۱.