(انظر) بحار الأنوار : ۲۱ / ۱ باب ۲۲. كنز العمّال : ۱۰ / ۳۸۵.
۳۰۱۱
غَزوَةُ مُؤتَةَ
۱۵۰۴۳.الأمالي للطوسي :لَمّا قَدِمَ جعفرُ بنُ أبي طالبٍ رضى الله عنه مِن بِلادِ الحَبَشَةِ بَعَثَهُ رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله إلى مُؤتَةَ. و استَعمَلَ عَلَى الجيشِ مَعهُ زيدَ بنَ حارِثَةَ و عبدَ اللّه ِ بنَ رَواحَةَ. فَمَضَى الناسُ معهُم حتّى كانُوا بِتُخُومِ البَلقاءِ. فَلَقِيَهُم جُمُوعُ هِرَقلَ مِنَ الرُّومِ و العَرَبِ. فَانحازَ المُسلمونَ إلى قَريَةٍ يقالُ لَها : مُؤتَةُ. فَالتَقَى الناسُ عِندَها. و اقتَتَلُوا قِتالاً شَديدا.۱
۳۰۱۱
جنگ موته
۱۵۰۴۳.الأمالى للطوسى :هنگامى كه جعفر بن ابى طالب از سرزمين حبشه برگشت، پيامبر خدا صلى الله عليه و آله او را به سوى موته گسيل داشت و در كنار او زيد بن حارثه و عبد اللّه بن رواحه را نيز به فرماندهى سپاه گماشت [كه چنانچه جعفر كشته شود، زيد فرماندهى را به عهده بگيرد و اگر زيد هم كشته شد، عبد اللّه فرمانده شود]. مسلمانان به راه افتادند تا به سرزمين بلقاء رسيدند و در آن جا با لشكريان رومى و عرب هرقل رو به رو شدند. مسلمانان خود را به قريه اى به نام «مؤته» كشيدند و در آن جا ميان دو سپاه جنگ درگرفت و مسلمانان به سختى جنگيدند.
1.الأمالي للطوسي : ۱۴۱/۲۳۰.