۱۴۹۸۱.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :إنّ اللّه َ تبارَكَ و تعالى عَلِمَ ما العِبادُ عامِلُونَ. و إلى ما هُم صايِرُونَ. فَحَلُمَ عَنهُم عندَ إعمالِهِمُ السيّئةِ لِعِلمِهِ السابِقِ فيهِم. فلا يَغُرَّنَّكَ حُسنُ الطَّلَبِ ممَّن لا يَخافُ الفَوتَ.^۱

۱۴۹۸۲.بحار الأنوار :فِي الزَّبورِ : ابنَ آدَمَ. لمّا رَزَقتُكُم اللِّسانَ و أطلَقتُ لَكُمُ الأوصالَ و رَزَقتُكُمُ الأموالَ. جَعَلتُمُ الأوصالَ كُلَّها عَونا على المَعاصِي. كأنَّكُم بي تَغتَرُّونَ. و بعُقُوبَتي تَتَلاعَبُونَ!^۲

۲۹۹۷

الاِغتِرارُ بِالدُّنيا

۱۴۹۸۳.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :اِتَّقُوا غُرورَ الدنيا ؛ فإنّها تَستَرجِعُ أبدا ما خَدَعَت بهِ مِن المَحاسِنِ. و تُزعِجُ المُطمَئنَّ إلَيها و القاطِنَ.^۳

۱۴۹۸۴.عنه عليه السلام :الاغتِرارُ بالعاجِلَةِ خُرقٌ.^۴

۱۴۹۸۵.عنه عليه السلام :الدنيا حُلْمٌ. و الاغتِرارُ بها نَدَمٌ.^۵

۱۴۹۸۶.عنه عليه السلام :سُكونُ النفسِ إلَى الدنيا مِن أعظَمِ الغُرورِ.^۶

۱۴۹۸۱.امام صادق عليه السلام :همانا خداى تبارك و تعالى مى داند كه بندگان چه خواهند كرد و به سوى چه سرنوشتى رهسپار خواهند شد.از اين رو، وقتى گناه و بدى مى كنند، چون از پيش به آنچه مى كنند آگاه است، كارى به آنها ندارد. پس، مبادا رفق و مدارا از سوى كسى كه بيم از دست دادن چيزى را ندارد، تو را بفريبد.

۱۴۹۸۲.بحار الأنوار :در زبور آمده است : اى پسر آدم! چون به شما نعمت زبان را روزى كردم و اندام و جوارح در اختيارتان نهادم و مال و ثروت روزيتان كردم، از همه اندامها و اعضاى بدن خود در راه معاصى و گناهان كمك گرفتيد، گويى به من مغرور گشته ايد و كيفر مرا به بازى گرفته ايد.

۲۹۹۷

فريب دنيا را خوردن

۱۴۹۸۳.امام على عليه السلام :از فريب دنيا بپرهيزيد؛ زيرا دنيا هر خوبى و نعمتى كه فريبكارانه به انسان دهد، همواره پس مى گيرد و كسى را كه به دنيا دل بندد و در آن جا خوش كند، كوچ دهد.

۱۴۹۸۴.امام على عليه السلام :فريفته شدن به دنيا، حماقت است.

۱۴۹۸۵.امام على عليه السلام :دنيا خوابى است و فريفته شدن به آن [موجب] پشيمانى.

۱۴۹۸۶.امام على عليه السلام :دل بستن نفس به دنيا، بزرگترين فريب است.

1.تفسير القمّي: ۲/۱۴۶.

2.بحار الأنوار : ۷۷/۴۰/۸.

3.غرر الحكم : ۲۵۶۲.

4.غرر الحكم : ۴۵۵.

5.غرر الحكم : ۱۳۸۴.

6.غرر الحكم : ۵۶۵۰.