۱۴۵۹۴.عنه عليه السلام :حَتّى إذا بَلَغَ الكِتابُ أجَلَهُ... و قَلَعَ جِبالَها و نَسَفَها و دَكَّ بَعضُها بَعضا مِن هَيبَةِ جَلالَتِهِ و مَخوفِ سَطوَتِه.^۱

۱۴۵۹۵.الإمامُ الباقرُ عليه السلام ( ـ في قولهِ تعالى : {Q} «كَلاّ إذا دُكَّتِ الأرضُ ) : هِيَ الزَّلزَلَةُ.^۲

۲۹۳۵

سَيرُ الجِبالِ

الكتاب :

وَ تَسِيرُ الْجِبالُ سَيْرا».^۳

وَ يَسْأَلُونَكَ عَنِ الْجِبالُ فَقُلْ يَنْسِفُها رَبِّي نَسْفَا * فَيَذَرُها قاعا صَفْصَفا * لا تَرَى فِيها عِوَجا وَ لا أَمْتا».^۴

وَ إِذا الْجِبالُ نُسِفَتْ».^۵

يَوْمَ تَرْجُفُ الأَرْضُ وَ الْجِبالُ وَ كانَتِ الْجِبالُ كَثِيبَا مَهِيلاً».^۶

وَ تَكُونُ الْجِبالُ كَالْعِهْنِ الْمَنْفُوشِ».^۷

وَ بُسَّتِ الْجِبالُ بَسَّا * فَكانَتْ هَباءً مُنْبَثَّا».^۸

۱۴۵۹۴.امام على عليه السلام :تا آن گاه كه آن نوشته (مقدّرات جهان) زمانش به سر آيد... و كوهها را از بُن بركند و پراكنده سازد و از هيبت جلال خدا و ترس از سطوت و شكوه او برخى بر برخى ديگر كوفته شود.

۱۴۵۹۵.امام باقر عليه السلام ( ـ درباره آيه «آرى،آن گاه كه زمين ريز ريز شود» ـ ) فرمود : مراد زلزله [قيامت] است.

۲۹۳۵

به حركت در آمدن كوهها

قرآن :

«و كوهها به شتاب روان شوند».

«از تو درباره كوهها مى پرسند. بگو : پروردگار من همه را متلاشى مى كند. و آنها را به زمينى هموار بدل مى سازد، كه در آن هيچ كجى و پستى و بلندى نمى بينى».

«و آن گاه كه كوهها متلاشى شوند».

«روزى كه زمين و كوهها به لرزه درآيند و كوهها به صورت تپه اى از ريگ روان گردند».

«و كوهها چون پشمِ زده شده، باشد».

«و كوهها به تمامى متلاشى شوند. و غبارى پراكنده گردند».

1.نهج البلاغة : الخطبة ۱۰۹.

2.بحار الأنوار : ۷/۱۰۹/۳۴.

3.الطور : ۱۰.

4.طه : ۱۰۵ ـ ۱۰۷.

5.المرسلات : ۱۰.

6.المزّمّل : ۱۴.

7.القارعة : ۵.

8.الواقعة : ۵. ۶.