«يا أَيُّها النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّكُمْ إِنَّ زَلْزَلَةَ السَّاعَةِ شَيْءٌ عَظِيمٌ * يَوْمَ تَرَوْنَها تَذْهَلُ كُلُّ مُرْضِعَةٍ عَمَّا أَرْضَعَتْ وَ تَضَعُ كُلُّ ذاتِ حَمْلٍ حَمْلَها وَ تَرَى النَّاسَ سُكارَى وَ ما هُمْ بِسُكارَى وَ لكِنَّ عَذابَ اللّه ِ شَدِيدٌ».^۱

يَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ * تَتْبَعُها الرَّادِفَةُ».^۲

إِذا رُجَّتِ الأَرْضُ رَجَّا».^۳

الحديث :

۱۴۵۹۲.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :اِحذَروا يَوما تُفحَصُ فيهِ الأعمالُ. و يَكثُرُ فيهِ الزِّلزالُ. و تَشيبُ فيهِ الأطفالُ.^۴

۲۹۳۴

دَكُّ الأرضِ

الكتاب :

كَلاَّ إِذَا دُكَّتِ الأَرْضُ دَكَّا دَكَّا».^۵

وُ حُمِلَتِ الأَرْضُ وَ الْجِبالُ فَدُكَّتا دَكَّةً وَاحِدَةً».^۶

الحديث :

۱۴۵۹۳.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :فَدُكَّتِ الأرضُ دَكّا دَكّا. و مُدَّت لِأمرٍ يُرادُ بِها مَدّا مَدّا. وَ اشتَدَّ المُثارونَ إلَى اللّه ِ شَدّا شَدّا. و تَزاحَفَتِ الخَلائقُ إلَى المَحشَرِ زَحفا زَحفا.^۷

«اى مردم! از پروردگارتان بترسيد، كه زلزله قيامت حادثه بزرگى است. آن روز كه ببينيدش، هر شير دهنده اى شير خواره اش را از ياد ببرد و هر آبستنى بار خود را بر زمين گذارد و مردم را چون مستان بينى حال آن كه مست نيستند، بلكه عذاب خدا شديد است».

«آن روز كه نخستين نفخه قيامت زمين را بلرزاند و نفخه دوم از پس آن بيايد».

«آن گاه كه زمين، سخت بلرزد».

حديث :

۱۴۵۹۲.امام على عليه السلام :بترسيد از روزى كه در آن اعمال وارسى مى شود و لرزش آن روز بسيار است و كودكان در آن روز پير مى شوند.

۲۹۳۴

در هم كوفته شدن زمين

قرآن :

«آرى، آن گاه كه زمين ريز ريز شود».

«و زمين و كوهها برداشته و يكباره در هم كوبيده شوند».

حديث :

۱۴۵۹۳.امام على عليه السلام :پس، زمين ريز ريز و هموار شود و براى هدف مورد نظر پهن و گسترده گردد و مردگانِ برانگيخته شده، دوان دوان به سوى خدا بشتابند و خلايق دسته دسته، به سوى محشر هجوم آورند.

1.الحجّ : ۱. ۲.

2.النازعات : ۶. ۷.

3.الواقعة : ۴.

4.نهج البلاغة : الخطبة ۱۵۷.

5.الفجر : ۲۱.

6.الحاقّة : ۱۴.

7.الأمالي للطوسي : ۶۵۳/۱۳۵۳.