۲۹۱۷

المُعانَقَةُ

۱۴۵۲۶.الإمامُ الباقرُ و الإمامُ الصّادقُ عليهما السلام:أيُّما مُؤمِنٍ خَرَجَ إلى أخيهِ يَزورُهُ عارِفا بِحَقِّهِ كَتَبَ اللّه ُ لَهُ بِكُلِّ خُطوَةٍ حَسَنَةً. و مُحِيَت عَنهُ سَيِّئَةٌ. و رُفِعَت لَهُ دَرَجَةٌ. و إذا طَرَقَ البابَ فُتِحَت لَهُ أبوابُ السَّماءِ. فإذا التَقَيا و تَصافَحا و تَعانَقا أقبَلَ اللّه ُ عَلَيهِما بِوَجهِهِ.^۱

۱۴۵۲۷.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :إنَّ المُؤمِنَينَ إذا اعتَنَقا غَمَرَتهُما الرَّحمَةُ. فإذا التَزَما لا يُريدانِ بِذلِكَ إلاّ وَجهَ اللّه ِ. و لا يُريدانِ غَرَضا مِن أغراضِ الدّنيا. قيلَ لَهُما : مَغفورا لَكُما. فَاستَأنِفا.^۲

۱۴۵۲۸.عنه عليه السلام :إنَّ مِن تَمامِ التَّحِيَّةِ لِلمُقيمِ المُصافَحَةَ، و تَمامُ التَّسليمِ عَلَى المُسافِرِ المُعانَقَةُ.^۳

۲۹۱۷

معانقه

۱۴۵۲۶.امام باقر و امام صادق عليهما السلام :هر مؤمنى كه براى ديدن برادر خود بيرون رود و به حقّ او آشنا باشد، خداوند براى هر گامى كه برمى دارد يك ثواب برايش بنويسد و يك گناه از او پاك كند و يك درجه بالا برده شود و چون درِ خانه اش را بكوبد، درهاى آسمان به رويش گشوده گردد و چون با هم رو به رو شوند و دست دهند و يكديگر را در آغوش كشند، خدا رويش را به آنها كند.

۱۴۵۲۷.امام صادق عليه السلام :هر گاه دو مؤمن معانقه كنند غرق رحمت شوند و هر گاه، به خاطر خداوند، و نه براى غرضى از اغراض دنيوى، يكديگر را در آغوش كشند، به آنها گفته شود : آمرزيده شديد، عمل را از سر گيريد (اعمال بد گذشته شما پاك شد، اعمال خود را دوباره آغاز كنيد).

۱۴۵۲۸.امام صادق عليه السلام :تحيّتِ كامل به شخصى كه مقيم است (از سفرى برنگشته) دست دادن با اوست و سلامِ كامل براى آن كه از سفر باز آمده معانقه كردن با اوست.

1.الكافي : ۲/۱۸۳/۱.

2.الكافي : ۲/۱۸۴/۲.

3.الكافي : ۲/۶۴۶/۱۴.