۱۴۴۸۶.الإمامُ عليٌّ عليه السلام ( ـ في صِفَةِ المُتَّقينَ ـ ) : فَهُم لِأنفُسِهِم مُتَّهِمونَ. و مِن أعمالِهِم مُشفِقونَ.^۱

(انظر) العبادة : باب ۲۴۶۳.

۲۹۰۸

شِدَّةُ الحاجَةِ إلَى العَمَلِ فِي القِيامَةِ

۱۴۴۸۷.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله :لَو كانَ لِرَجُلٍ عَمَلُ سَبعينَ نَبِيّا لاَستَقَلَّ عَمَلَهُ. مِن شِدَّةِ ما يَرى يَومَئذٍ [ يَعني يَومَ القِيامَةِ ].^۲

۱۴۴۸۸.عنه صلى الله عليه و آله :لَو أنَّ رَجُلاً جُرَّ عَلى وَجهِهِ مِن يَومَ وُلِدَ إلى يَومَ يَموتُ هَرِما في طاعَةِ اللّه ِ عَزَّ و جلَّ لَحَقَّرَ ذلكَ يَومَ القِيامَةِ. و لَوَدَّ أنَّهُ يُرَدُّ إلَى الدّنيا كَيما يَزدادَ مِنَ الأجرِ و الثَّوابِ.^۳

(انظر) العُجب : باب ۲۴۸۱.

۱۴۴۸۶.امام على عليه السلام ( ـ در وصف پرهيزگاران ـ ) فرمود : خود را متّهم مى سازند و از كرده هاى خويش هراسانند.

۲۹۰۸

نياز شديد به عمل در قيامت

۱۴۴۸۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :اگر انسان عملِ هفتاد پيامبر را [با خود ]داشته باشد، از سختى آنچه در آن روز ـ يعنى روز رستاخيز ـ مى بيند باز اعمال خود را اندك مى شمارد.

۱۴۴۸۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :اگر شخص از روزى كه به دنيا مى آيد تا روزى كه پير مى شود و مى ميرد، در طاعت خداوند عزّ و جلّ با صورتش بر زمين كشيده شود، اين همه سختى را در روز قيامت ناچيز خواهد شمرد و دوست خواهد داشت كه به دنيا باز گردانده شود تا بر اجر و پاداش خود اضافه كند.

1.نهج البلاغة : الخطبة ۱۹۳.

2.بحار الأنوار : ۷۷/۸۲.

3.كنز العمّال : ۴۳۱۲۰.