۲۸۹۳
لِكُلِّ عَمَلٍ نَباتٌ
۱۴۴۰۸.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :اِعلَم أنَّ لِكُلِّ عَمَلٍ نَباتا. و كُلُّ نَباتٍ لا غِنى بِهِ عَنِ الماءِ. و المِياهُ مُختَلِفَةٌ. فَما طابَ سَقيُهُ طابَ غَرسُهُ و حَلَت (احلَولَت) ثَمَرَتُهُ. و ما خَبُثَ سَقيُهُ خَبُثَ غَرسُهُ و أمَرَّت ثَمَرَتُهُ.۱
(انظر) العمل: باب ۲۸۹۱. ۲۹۰۹.
۲۸۹۴
المُداوَمَةُ عَلَى العَمَلِ
۱۴۴۰۹.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله :المُداوَمَةُ عَلَى العَمَلِ في اتِّباعِ الآثارِ و السُّنَنِ و إن قَلَّ. أرضى للّه ِِ و أنفَعُ عِندَهُ فِي العاقِبَةِ مِنَ الاجتِهادِ فِي البِدَعِ و اتِّباعِ الأهواءِ.۲
۱۴۴۱۰.الترغيب و الترهيب:كانَ لِرَسولِ اللّه ِ صلى الله عليه و آله حَصيرٌ. و كانَ يَحجُزُه بِاللَّيلِ فيُصَلّي عَلَيهِ. و يَبسُطُهُ بِالنَّهارِ فيَجلِسُ عَلَيهِ. فَجَعَلَ النّاسُ يَثوبونَ۳ إلَى النَّبِيِّ صلى الله عليه و آله فيُصلّونَ بِصَلاتِهِ حَتّى كَثُروا. فَأقبَلَ عَلَيهِم فقالَ : يا أيُّها النّاسُ. خُذوا مِنَ الأعمالِ ما تُطيقونَ. فإنَّ اللّه َ لا يَمَلُّ حَتّى تَمَلُّوا. و إنَّ أحَبَّ الأعمالِ إلَى اللّه ِ ما دامَ و إن قَلَّ. و في رِوايَةٍ : و كانَ آلُ مُحَمَّدٍ إذا عَمِلوا عَمَلاً أثبَتوهُ.۴
۲۸۹۳
هر كردارى را گياهى است
۱۴۴۰۸.امام على عليه السلام :بدان كه هر كردارى را گياهى است و هيچ گياهى از آب بى نياز نيست و آبها گوناگونند. پس، هر گياهى كه با آب پاك و نيكو آبيارى شود، درختش نيكو و ميوه اش شيرين مى شود و هر گياهى كه با آب آلوده و ناگوار آبيارى شود، درختش بد و ميوه اش تلخ مى گردد.
۲۸۹۴
مداومت در عمل
۱۴۴۰۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :مداومت بر عمل بر اساس آثار و سنّت، هر چند اندك، نزد خدا پسنديده تر و خوش فرجامتر است از سخت كوشى در عبادت بر اساس بدعت و هوس.
۱۴۴۱۰.الترغيب و الترهيب :پيامبر خدا صلى الله عليه و آله بوريايى داشت كه شب آن را دولا مى كرد و رويش نماز مى خواند و روز پهن مى كرد و روى آن مى نشست و مردم نزد پيامبر آمدند و با نماز آن حضرت نماز مى گذاردند، تا جايى كه تعدادشان زياد شد. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله رو به آنها كرد و فرمود : اى مردم! در حدّى كه تاب و توان داريد عمل كنيد؛ زيرا خداوند خسته نمى شود مگر اين كه شما خسته شويد. محبوبترين عمل نزد خداوند عملى است كه ادامه دار باشد، گر چه اندك باشد. در روايتى ديگر آمده است : خاندان محمّد هر گاه عملى انجام مى دادند، آن را پايدار و استوار مى ساختند.
1.نهج البلاغة : الخطبة ۱۵۴.
2.الكافي : ۸/۸/۱.
3.أي يرجعون. (كما في هامش المصدر).
4.الترغيب و الترهيب : ۴/۱۲۸/۱. ۲.