۱۴۳۵۱.عنه عليه السلام :إنَّ العَبدَ لَفي فُسحَةٍ مِن أمرِهِ ما بَينَهُ و بَينَ أربَعينَ سَنَةً. فإذا بَلَغَ أربَعينَ سَنَةً أوحَى اللّه ُ عَزَّ و جلَّ إلى مَلَكَيهِ : إنّي قَد عَمَّرتُ عَبدي عُمرا. فَغَلِّظا و شَدِّدا و تَحَفَّظا وَ اكتُبا عَلَيهِ قَليلَ عَمَلِهِ و كَثيرَهُ و صَغيرَهُ و كَبيرَهُ.^۱

۲۸۸۴

أرذَلُ العُمُرِ

الكتاب :

وَ اللّه ُ خَلَقَكُمْ ثُمَّ يَتَوَفَّاكُمْ وَ مِنْكُمْ مَنْ يُرَدُّ إلَى أرْذَلِ الْعُمُرِ لِكَيْ لا يَعْلَمَ بَعْدَ عِلْمٍ شَيْئا إنَّ اللّه َ عَلِيمٌ قَدِيرٌ».^۲

وَ مَنْ نُعَمِّرْهُ نُنَكِّسْهُ فِي الْخَلْقِ أَ فَلا يَعْقِلُونَ».^۳

الحديث :

۱۴۳۵۲.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله :أبناءَ الأربَعينَ زَرعٌ قَد دَنا حَصادُه. أبناءَ الخَمسينَ. ما ذا قَدَّمتُم و ما ذا أخَّرتُم ؟ ! أبناءَ السِّتّينَ. هَلُمّوا إلَى الحِسابِ لا عُذرَ لَكُم. أبناءَ السَّبعينَ. عُدُّوا أنفُسَكُم مِنَ المَوتى !^۴

۱۴۳۵۳.الإمامُ عليٌّ عليه السلام ( ـ في قَولِهِ تَعالى: {Q} «و مِنكُم مَن يُرَدُّ إل ) : خَمسٌ و سَبعونَ سَنَةً.^۵

۱۴۳۵۱.امام صادق عليه السلام :آدمى تا چهل سالگى ميدان دارد؛ چون به چهل رسيد، خداوند عزّ و جلّ به دو فرشته اش وحى فرمايد كه: من بنده ام را عمرِ به اندازه دادم. پس در كار او سختگيرى كنيد و كارهايش را از كم و زياد و خُرد و كلان حفظ كنيد و بنويسيد.

۲۸۸۴

سالخوردگى

قرآن:

«خدا شما را بيافريد، آن گاه مى ميراندتان و از ميان شما كسى را به پيرى مى رساند تا هر چه را كه آموخته است از ياد ببرد. همانا خداوند دانا و تواناست».

«هر كه را عمر دراز دهيم در آفرينش دگرگونش كنيم. چرا تعقل نمى كنيد؟».

حديث:

۱۴۳۵۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :[اى] چهل ساله ها! كِشته اى هستيد كه هنگام درويدنش نزديك شده است؛ پنجاه ساله ها! چه پيش فرستاديد و چه پس نهاديد؟ شصت ساله ها! به سوى حساب رويد كه ديگر عذرى نداريد، هفتاد ساله ها! خود را از مردگان شماريد.

۱۴۳۵۳.امام على عليه السلام ( ـ درباره آيه «و از ميان شما كسى را به پيرى مى رسا ) فرمود : منظور، هفتاد و پنج سالگى است.

1.الأمالي للصدوق : ۹۰/۶۱.

2.النحل : ۷۰.

3.يس : ۶۸.

4.جامع الأخبار : ۳۳۰/۹۲۶.

5.الدرّ المنثور : ۵/۱۴۶.