۲۶۷۸

تَهنِئَةُ المُصابِ أولى مِن تَعزِيَتِه!

۱۳۰۶۲.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :لا تَعُدَّنَّ مُصيبَةً اُعطِيتَ عَلَيها الصَّبرَ. و استَوجَبتَ عَلَيها مِنَ اللّه ِ عَزَّ و جلَّ الثَّوابَ. إنَّما المُصيبَةُ الّتي يُحرَمُ صاحِبُها أجرَها و ثَوابَها إذا لَم يَصبِرْ عِندَ نُزولِها.^۱

۱۳۰۶۳.الإمامُ الرِّضا عليه السلام ( ـ في تَعزِيَتِهِ لِلحَسَنِ بنِ سَهلٍ ـ ) : التَّهنِئَةُ بِآجِلِ الثَّوابِ أولى مِن التَّعزِيَةِ عَلى عاجِلِ المُصيبَةِ.^۲

۲۶۷۸

تبريك گفتن به سوگوار سزاوارتر از تسليت گفتن است!

۱۳۰۶۲.امام صادق عليه السلام :مصيبتى را كه نعمتِ صبر در برابر آن به تو داده شده و به سبب آن مستوجب پاداش خداوند عزّ و جلّ شده اى، نبايد مصيبت بشمار آورى؛ مصيبت آن است كه مصيبت ديده، به سبب صبر نكردن بر آن، از اجر و ثوابش محروم شود.

۱۳۰۶۳.امام رضا عليه السلام ( ـ در تسليت به حسن بن سهل ـ ) فرمود : تبريك گفتن براى ثواب آخرت، سزاوارتر از تسليت گفتن براى سوگوارى دنياست.

1.الكافي : ۳/۲۲۴/۷.

2.بحار الأنوار : ۷۸/۳۵۳/۹.