۱۱۲۸۲.بحار الأنوار عن أبى وائلٍ :ذَهَبتُ أنا و صاحِبٌ لي إلى سلمانَ الفارسيِّ فجَلَسنا عندَهُ، فقالَ : لَولا أنَّ رسولَ اللّه ِ صلى الله عليه و آله نَهى عنِ التَّكَلُّفِ لَتَكَلَّفتُ لَكُم، ثُمّ جاءَ بخُبزٍ و مِلحٍ ساذَجٍ لا أبزارَ علَيهِ، فقالَ صاحِبي: لَو كانَ لنا في مِلحِنا هذا سَعتَرٌ ! فَبَعَثَ سلمانُ بمِطهَرَتِهِ فَرَهَنَها على سَعترٍ، فلمّا أكَلْنا قالَ صاحِبي : الحَمدُ للّه ِِ الذي قَنَّعَنا بما رَزَقَنا، فقالَ سلمانُ : لَو قَنِعتَ بما رَزَقَكَ لَم تَكُن مِطهَرَتي مَرهونَةً !^۱

(انظر) عنوان ۴۶۴ «التكلّف».

۲۳۶۴

أدَبُ الضِّيافَةِ

۱۱۲۸۳.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله :من أحَبَّ أن يُحِبَّهُ اللّه ُ و رسولُهُ فَليَأكُلْ مَعَ ضَيفِهِ.^۲

۱۱۲۸۲.بحار الأنوار ( ـ به نقل از ابو وائل ـ ) : من و يكى از دوستانم به خانه سلمان فارسى رفتيم و نزد او نشستيم. سلمان گفت : اگر رسول خدا صلى الله عليه و آله از تكلّف نهى نكرده بود خود را براى شما به مشقّت مى انداختم. سپس مقدارى نان با نمكِ ساده بى آن كه ادويه اى در آن ريخته شده باشد، نزد ما آورد. دوستم گفت : كاش در كنار اين نمك مقدارى هم آويشن (مرزه) بود. سلمان آبدستان خود را برد و آن را گرو گذاشت و مقدارى آويشن گرفت. وقتى غذا را خورديم دوستم گفت : خدا را شكر كه به آنچه روزيمان كرد قناعت كرديم. سلمان گفت : اگر به آنچه خداوند روزيت فرمود. قناعت مى كردى. هم اكنون آبدستان من گرو نرفته بود!

۲۳۶۴

آداب ميهمان نوازى

۱۱۲۸۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس دوست دارد كه خدا و رسولش او را دوست داشته باشند. با ميهمانان خود غذا بخورد.

1.بحار الأنوار : ۲۲/۳۸۴/۲۳.

2.تنبيه الخواطر : ۲/۱۱۶.