۱۱۱۵۳.الإمامُ الكاظمُ عليه السلام ( ـ لهِشامٍ و هُو يَعِظُهُ ـ ) : إنّ اللّه َ عَزَّ و جلَّ يُبغِضُ الضَّحّاكَ مِن غَيرِ عَجَبٍ، و المَشّاءَ إلى غَيرِ أرَبٍ.^۱

۱۱۱۵۴.الإمامُ العسكريُّ عليه السلام :مِنَ الجَهلِ الضَّحكُ مِن غَيرِ عَجَبٍ.^۲

(انظر) وسائل الشيعة : ۸ / ۴۷۹ باب ۸۲.

۲۳۳۴

الكلامُ المُضحِكُ المَذمومُ

الكتاب :

فَلَمّا جاءَهُمْ بِآياتِنا إذا هُمْ مِنْها يَضْحَكُونَ».^۳

الحديث :

۱۱۱۵۵.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله ( ـ لأبي ذَرٍّ و هُو يَعِظُهُ ـ ) : إنّ الرجُلَ لَيَتَكَلَّمُ بالكَلِمَةِ في المَجلسِ لِيُضحِكَهُم بها، فَيَهوي في جَهَنَّمَ ما بَينَ السماءِ و الأرضِ.^۴

۱۱۱۵۶.عنه صلى الله عليه و آله ( ـ أيضا ـ ) : وَيلٌ لِلَّذِي يُحَدِّثُ فَيَكذِبُ لِيُضحِكَ القَومَ، وَيلٌ لَهُ، وَيلٌ لَهُ، وَيلٌ لَهُ !^۵

۱۱۱۵۳.امام كاظم عليه السلام ( ـ در اندرز به هشام ـ ) فرمود : خداوند عزّ و جلّ كسى را كه بدون تعجّب از امرى زياد مى خندد و كسى را كه بى هدف راه مى رود. دشمن مى دارد.

۱۱۱۵۴.امام عسكرى عليه السلام :خنده اى كه از روى تعجّب نباشد. نشان نابخردى است.

۲۳۳۴

سخن خنده آور نكوهيده

قرآن :

«پس چون [ موسى ] آيات ما را براى آنان بياورد ناگهان ايشان بر آنها خنديدند».

حديث :

۱۱۱۵۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ( ـ در اندرز به ابوذر ـ ) فرمود : آدمى [گاه ]در جمعى براى خنداندن آنان سخنى مى گويد و به سبب آن به فاصله آسمان تا زمين در دوزخ فرو مى رود.

۱۱۱۵۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ( ـ نيز در اندرز به ابوذر ـ ) فرمود : واى بر كسى كه براى خنداندن مردم، سخنِ دروغ بگويد ؛ واى بر او. واى بر او. واى بر او.

1.بحار الأنوار : ۷۸/۳۰۹/۱.

2.بحار الأنوار : ۷۶/۵۹/۱۰.

3.الزخرف : ۴۷.

4.الأمالي للطوسي : ۵۳۶/۱۱۶۲.

5.الأمالي للطوسي : ۵۳۷/۱۱۶۲.